دوش و نگار

 

 

  دوش بختم بود بیدار

    چشم مست و دیده هُشیار

    انجمن در باغ لاله

      بی نقاب و ماه برهنه

       با نگارم بود مجلس

     گویی لب ها مست بودند

       لب نهادم رو لبانش

     همچو آن شیرخوار طفلی

       بر دهانم لعل لب بود

       می مکیدم مست و هُشیار

 

 

                   زَیم بلوچ