درد

 

  ز  دردی که درمـــــان از آن دور بود

                       ز حسرت دو چشمم بسی کور بود

 

 

 

  چو نازش ســــر آمد جگر خون شد

 

 

                       مگــــــــــــر بود حوری که مغرور بود

 

 

 

  دلی بود پُر درد مشتـــــــــــــاق یار

 

 

                       نصیبش همی درد و رنجــــــــور بود

 

 

 

  تنی بود خستــــــــه ز دردی دچار

 

 

                       همی زنـــــــده ای بود و در گور بود

 

 

 

  همان تشنــــــه ای بود و دریای شور

 

 

                       ولیکن چه نوشـــــد که آب شور بود

 

 

 

  زبان در مکش زَیـــــــم شکایت مکن

 

 

 

                       به دردی که درمــــــان از آن دور بود

 

 

 

 

  رند بلوچ