قدح لعل
حرام باد بجـــــــــــــــــز یار گلعذار قدح
فدای باده ی لعلش کنم هــــــزار قدح
حبیب من چو شود ساقی و قدح گیرد
روان بچـــــــــــــرخ در آید هزار بار قدح
حسود را ز حسـد خون دل بجوش آید
چو پر ز باده بدستم دهــــــد نگار قدح
حلال نیست مئی لعل بی لب ساقی
بُود حرام چو نوشنــــــد خوشگوار قدح
حکایت از جـــم و جام گذشته وارد یاد
میان خلق از آن دارد اعتبـــــــــــار قدح
حریف باده گشانست آنکـه از ره شوق
به نقـــــد جان بستاند ز دست یار قدح
حدیث توبه و تقوی مپـــــرس از محمود
دهــــــــد ایاز چو او را دمی دو چار قدح
