سینه

   سینه وا کرده چون آن شوخ به بوستان گذرد

                            بلبل از جان گذرد گـــــــــــــل ز گریبان گذرد

   دو پستانش بخــــــــــــــــــوبی بی نظیراند

                            بساط حسن را دو فـــــــــــــــــــرش میراند

   دو پستانش هــــــــــر یکی چون قبه ی نور

                            حبـــــــــــــــــــــــابی خاسته از عین کافور

   بروی سینـــــــــــــــــــه اش سیب دو پاره

                            عــــــــــــــــــــــــــــــلاج قوت ضعف نظاره