شوق ماه
ذوق چمن بر ســــــــــر زده رفتم به سیر بوستان
رفتم به سیر بوستان چشمم چو افتــاد ناگهان
دیدم که در صحـــن چمن آن ماه نشسته انجمن
بیــــــــــــــن گلان رنگ رنگ نازکتر از برگ سمن
آهـو دو چشم نرگسش قدش چو باشد یاسمن
من هم ز شوق گلبدن با سنگ غــم برخورده ام.
ساز آهنـــــگ ساز شد آن ماه چون در باغ شد
بلبل بخــواند و گل چنان رقصید و در پرواز شد
بلبل چو ناز گل کشید بعـــد روی آن ماه را بدید
گل را رها کرد ســـوی او مثل گلی چون ناز شد
شوق از سر بلبل پـــــرید گل هم گریبانش درید
از شوق صـــــــد باد صبا آن ماه ما طناز شد
از ساز سمرقنــــــدی مگو وز ساز دلتنگی مگو
از خنده ی آن مه لقا چون ساز دلکش ساز شد
این عندلیب هـــــــم مست باز ذوق نگار دلنواز
از خود گذشت و ســـــوی او با بلبلان آواز شد
لعل لبش چون ســـاز کرد گویی دلم پرواز کرد
خنــــــدید و خوش آغاز کرد گویی بهار آغاز شد
زَیم در خیال شوق یار ذوق غزل بر سر زدش
خون دلش رنگ قلم دیدی که دفتــــر باز شد
- زَیم بلوچ
