چه حاجت به گل تـــــــو گلستان من
تو مُشکی و عنبــــــر تو ریحان من
تو از من ربودی دل و جان و روح
توئی جان و روحـــــم تو جانان من
نبینم بجـــــــــــز روی تو روی ماه
پری پیــــــــــــــکری ماه تابان من
چنین مذهبـــــــــی بود در عشق ما
مرا دین و آییـــــــــــن تو ایمان من
بیایی اگر در بـــــــــــــــرم نازنین
بُود جای تو انــــــــــدر چشمان من
مرا بی تو این زنـدگی چون اَبیتک
تو یک نوبهــاری سر و سامان من
سمــــن گر بیایی به دشت پر ملال
شود نوبهـــــــــــــار این بیابان من
بگو باغبان آن کُلی خوش صدا را
بشین یکــــدمی اندر بوستان من
غزل زَیم گفتـــــــم نداشت هیچ اثر
کجاست آن قنـــاری غزلخوان من
لغات بلوچی:
اَبیتک = سوت و کور
کُلی = بلبل
زَیم بلوچ
