۱۷
بهمن
گُلزمین ءَ بِچار زیب دار اِنت منی
ندر باں من کہ دین ءُ کرار اِنت منی
چون دُروآں وتی گُلزمین ءَ بُگُش
اِے منی جَنَت اِنت ءُ دَوار اِنت منی
چی کناں جَنَت ءِ آ شراب ءَ کہ من
پاکیں ماتیں وتن کہ مَلار اِنت منی
پاسپان آں وتن تئی اِے کول اِنت منی
آجوئی لوٹ ءُ پِریات توار اِنت منی
ھِچ نہ مَنّ آں وتی ڈیھ ءِ ویرانی ءَ
اَلم ءَ ھَتم بیت اِے کِشار اِنت منی
رُژن ءِ اوست ءَ ما نِنداں تھاریں شپاں
ھَر سَتر روچ سیاہ ءُ تھار اِنت منی
جی تئی کازی ءَ سَد سلام اِنت وتن
راجی شائر منی نَدکار اِنت منی
ھُونیں اَرساں وتی چون نہ گْواراِیت رند
وھدے گِنداں وتن ھُشک ءُ دار اِنت منی
رند بلوچ
