ھانی ے بیا کول ءُ اکرار ءَ بچار
شئے مُرید ءِ سِستگیں مار ءَ بچار
دل گنوکیں کار کنتیں اَشک ءِ
اَشکانی وت سریں کار ءَ بچار
دوست وت مارا کُشتیں سد براں
مرچگیں بیا دوست ءُ گموار ءَ بچار
بشی جمبر چو کہ چم ءَ آپ داں
چم آرس ءِ دور سریں ھار ءَ بچار
ھُون دل ماں گُلیں باگ ءَ تچیت
بلبل ءِ پریات بیا گُلزار ءَ بچار
دژمن ءَ دیماں وت ءَ مّھرم کُتگ
مّھرمانی کار بیا کردار ءَ بچار
زندگی گوں ما سپر کنت کاروان
کاروان ءِ بستگیں بار ءَ بچار
رند وتی درد ءَ دلیگاں پوش کن
درد واریں سَنگت ءُ یار ءَ بچار
رند بلوچ
در باغ دلم باری کاشــــــــــانه و گلزاری
صــــد بلبل خوش الهان در وصف دلداری
این فصــــــل بهاره من، رخساره نگار من
گل در بر یاره من، در خـــــــواب و بیداری
من عاشق دلداده معشــــــوق بیار باده
دل دست افتاده، در چشم شراب داری
تو شمع شبستـــــــــــانی تو ماه تابانی
اندر دل مهمانی، دل مست و هشیاری
این ابروی نازه تو این چشـــــــم نوازه تو
این زلف درازه تو بیچیـــــــده چنان ماری
در عالم رعنــــــــایی ای گل چه زیبایی
تو لاله ی یکتـــــــــایی،بلبل تو بکن زاری
نه شاعر در کاری نه شعـــــر غزل باری
در عشق دلداری ای رنــــــــــد گرفتاری
رندبلوچ
مئے پاکیں وتن ماتیں، کُربان بلوچستان
چوں ھُون رگ ءَ مئگاں مئے جان بلوچستان
اِے لال ءُ منی گوھر چّم روک ءُ مئے گھّچر
پردوس ءُ منی جَنت ایمان بلوچستان
سَد رنداں مراں پّت تو، ہر روچ ما دگے داب ءِ
ہچ جاہ نہ تئی دَرور بوستان بلوچستان
شیرین منی ھاک ءِ پرھاد ءَ ماں کوھانی
مجنون ءُ شیداں من لیلا اِن بلوچستان
تئی مّچ ءُ کُنر سَبزیں تئی لِمبوں اَنار وش بَر
آزمان نود شنزیں ساچان بلوچستان
بے تْران نہ باں ہچ بر چہ مُلک وتی ڈیھہ
بیا ہے دویں گال ءَ رند دْرشان بلوچستان
رند بلوچ
جی تئی زیب ءَ مئے وتن ماتیں
دل تراں روچ ءِ سد سلام داتیں
ساھگ تئی دایم مئے سرا باتیں
ساہ پہ تو کُربان مئے وتن ماتیں
رند بلوچ
منی ھال ءَ دلی گموار زان اَنت
منی درد ءَ ھماں درد دار زان اَنت
بُرو اِے زندگی مّرگ ءَ سلام کن
بگوں مرگ ءَ کہ زند ءَ زار زان اَنت
رند بلوچ
زندگی باریں تو گوں ما چوں کُتاں
دل مئے رُرتگ وتی لیبوں کُتاں
مئے سر ءَ نہ رھّم تو بزگ نکُت
اِے جّگر سوتکگ کباب ءُ کوں کُتاں
مرگ گِلاہ ءَ چتوں گوں تو کناں
زندگی تو وت منی دل ھُوں کُتاں
وَھد درداں چوں منی درمان کاں
وھدے کہ درداں ترا رندوں کُتاں
زندگی مرگ ءَ گوں اَهد ءُ کول کَنت
ھُمر گام ءَ چوں وت ءَ آھوں کُتاں
بیا کہ رند بار ءَ بہ بندیں ما وتی
بیوپا زند ءَ کہ روگیں شوں کُتاں
-رند بلوچ
