ای وای بر اسیری کــــــــــز یاد رفته باشد
در دام مانــــــــــده باشد صیاد رفته باشد
آه از دمی که تنهــــــــــــا با داغ او چو لاله
در خون نشسته باشم چون باد رفته باشد
خونش به تیـــــــغ حسرت یارب حلال بادا
صیدی که از کمنــــــــدت آزاد رفته باشد
از آه دردناکی سازم خبــــــــــــــر دلت را
روزی که کوه صبــــــــرم بر باد رفته باشد
پر شور از حـــزین است امروز کوه و صحرا
مجنون گذشته باشد فرهــــاد رفته باشد
