مکُران بلوچستان
اے مکُران اے
مکُران دائم پہ تئی یات ءَ زران
تئی مٹ نہ انت مازندران وصف ات کناں دان دم بران
ھچبر مہ باتے لیمُران دنیا ءِ قھریں صرصران
گردون ءِ گشت ءُ چکران محتاج مہ باتے ھچبران
چمدار پہ دست ءِ دیگران سوچ
بھتباریں منکران
غدار
ءُ شومیں ناشران ھمراہ مبے نادلسران
دُز ءُ اڑوج ءُ لنڈران شیطان ءِ
بیل ءُ یاوران
بے
مادر ءَ بے خواھراں لُچ ءُ لونگ ءُ لوپڑان
بے زانگیں ناباوران شیپ انت تئی
نام مہ پُران
تئی
صاحبی گپ ءُ تران نقش انت مہ کوھنیں دفتران
گون انت گُشکیں شائران شنگ انت مہ کنڈ ءُ کشوران
جی مئے وطن مُلک کھن میریں
بلوچانی وطن
رشک
ءِ یمن داغ ءِ ختن دودستے بسے نزیک ءِ من
انچو کہ ساہ اندر بدن پر مئے دل
ءَ مثل ءِ چمن
تئی
ڈوک ءُ ڈل در ءِ عدن گز ءُ کُنر سرو ءُ سمن
زیرک چو شاخ ءِ نسترن بیا تو بہ
کن گوں ما سخن
آ گوستگیں گپاں بہ جن دل چو زر ءَ شد موج زن
تئی پاریگیں ورناں کُجن دریا دل
ءُ لشکر شکن
کوھے
پُلنگ ءُ کر گدن شاھین ءُ تاج داریں ھُدن
میریں بلوچ بیت انت کُجاں باھوٹ ءِ سر بوت انت بجاں
- مولانا عبدالله روانبد
