۲۸
شهریور
http://darya-e-sharab.blog.ir/
Insta: balochi_adab
بلوچی ادب
وتی بوجیگ ماں دریاے شراب ءَ // که زَیم ءَ دیم داتَگ اِشک تیاب ءَ
بایگانی
- شهریور ۱۴۰۱ (۱)
- مرداد ۱۴۰۱ (۱)
- ارديبهشت ۱۴۰۱ (۱)
- اسفند ۱۴۰۰ (۱)
- تیر ۱۴۰۰ (۱)
- ارديبهشت ۱۴۰۰ (۱)
- دی ۱۳۹۹ (۳)
- شهریور ۱۳۹۹ (۱)
- تیر ۱۳۹۹ (۱)
- خرداد ۱۳۹۹ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۹ (۱)
- فروردين ۱۳۹۹ (۲)
- اسفند ۱۳۹۸ (۳)
- دی ۱۳۹۸ (۱)
- مهر ۱۳۹۸ (۱)
- مرداد ۱۳۹۸ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۸ (۱)
- فروردين ۱۳۹۸ (۲)
- اسفند ۱۳۹۷ (۲)
- بهمن ۱۳۹۷ (۱)
- دی ۱۳۹۷ (۱)
- آبان ۱۳۹۷ (۱)
- مهر ۱۳۹۷ (۴)
- شهریور ۱۳۹۷ (۲)
- مرداد ۱۳۹۷ (۱)
- تیر ۱۳۹۷ (۳)
- خرداد ۱۳۹۷ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۵)
- فروردين ۱۳۹۷ (۴)
- اسفند ۱۳۹۶ (۱)
- بهمن ۱۳۹۶ (۲)
- دی ۱۳۹۶ (۳)
- آذر ۱۳۹۶ (۲)
- آبان ۱۳۹۶ (۲)
- مهر ۱۳۹۶ (۲)
- شهریور ۱۳۹۶ (۱)
- مرداد ۱۳۹۶ (۶)
- تیر ۱۳۹۶ (۶)
- خرداد ۱۳۹۶ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۳)
- فروردين ۱۳۹۶ (۱)
- اسفند ۱۳۹۵ (۳)
- بهمن ۱۳۹۵ (۵)
- دی ۱۳۹۵ (۱۱)
- آذر ۱۳۹۵ (۳)
- آبان ۱۳۹۵ (۲)
- مهر ۱۳۹۵ (۸)
- شهریور ۱۳۹۵ (۱۵)
- مرداد ۱۳۹۵ (۱۱)
- فروردين ۱۳۹۴ (۱)
- شهریور ۱۳۹۳ (۴)
- مرداد ۱۳۹۳ (۹)
آخرین مطالب
-
۰۱/۰۶/۱۱غزل رندانه
-
۰۱/۰۵/۱۲بِچکَند ءِ مَلار
-
۰۱/۰۲/۰۵لِوار
-
۰۰/۱۲/۱۹پُرّدردیں بِچکَند
-
۰۰/۰۴/۲۳بے وَسیں اُستمان
-
۰۰/۰۲/۱۷غزل 14
-
۹۹/۱۰/۲۲چاربند 4
-
۹۹/۱۰/۱۸اَبیتکیں گِس
-
۹۹/۱۰/۱۴میراسیں بلوچستان
-
۹۹/۰۶/۰۶آجُویں وَھد
پیوندها
- تلگرام بلوچی سْیاھگ
- وبلاگ رسمی شرکت بیان
- اخبار و اطلاعیه های بلاگ
- صندوق بیان
- مهاجر
- پست الکترونیک هد
- استادان علیه تقلب
- دریای شـــــــــــــــــــــــــراب
- سایت تخصصی کسب درآمد از اینترنت
- شـــــــــــــــــــــــــــــــــــراب
- ماهتــــــــــــــــــاک بلوچی
- دریاے شراب
- بزرگترین سایت دانلود آهنگ بلوچی
- کانال تلگرام: دریاے شراب
- باسک بلوچی کتابجاه
۱۱
شهریور
دربر ی گلها مـــــــــــرا کاشانه ای
همچو رندی مست در میخانه ای
کام تلخ را می کند شیـــــرین آن
گر مـــــــرا باشد چنین جانانه ای
بزمگـــــاهم را با رخ تابان کن
دور تو گردم چــــو آن پروانه ای
پرده بردار ـصورتت سجده کنم
می تراشم پیـــــــکر و بتخانه ای
از یه جرعه مست خیزم تا حشر
کی شـــود از لب دهی پیمانه ای
عشق دیوانه کنـــــــــد فرزانه را
ناصــــح ها را پند داد دیوانه ای
گلشن رخســـــــــــار هانُل نوبھار
بلبلان را چون تو گل دردانه ای
من جنون زیرکی دارم ز عشقت
خلق خوانــــــد زَیم را رندانه ای
📚غزل
✍زَیم بلوچ
https://t.me/Balochi_adab
۱۲
مرداد
مَست ءُ مَلاری مان نیست
تْرنداپ ءُ شھّد ءُ شَکّلاں
مَست ءُ مَلارے لوٹ اِتگ
اَچ ھانُل ءِ بِچکَندگاں.
📚لَچّہ
✍زَیم بلوچ
https://t.me/Balochi_adab
۰۵
ارديبهشت
اَنگریں تَبد ءُ لِوارے کَشگ اَت
واھگانی درچک ءُ پُلّاں سوچگ اَت
شاتُلے درچکانی شاھاں نِشتگ اَت
گِلہ اَت آ چہ لِوار ءَ نالگ اَت
سُتکَگیں درچکانی تاکاں مارگ اَت
آ پہ پُلّاں سوزیں الھان وانگ اَت
سرجمیں گِریشگ لِوار ءَ سوتکگ اَت
نی لِوار ءَ کلگ ءَ مانشاتگ اَت
کاپَر ءِ منگیر ءَ ماتے نِشتَگ اَت
اوست ءُ اُمیتانی شال ءَ دوچگ اَت
زَیم ءَ دائم لَهڑیں گال پربستگ اَت
اَنگریں گالاں زُبان اِش بْریتکگ اَت
زَیم بلوچ
۱۹
اسفند
بُلبُلے کہ اَرس ریچ اِیت واھَگ ءُ اَرمان بات
باگی ءَ کہ پُلّ دردیگ اَنت آ باگ بیران بات
آ بھار ءَ کہ گُلّاں تاھِیر ءُ ھِچ اَرزشت نیست
بُنگرات آدْرو بہ بات پہ مِہتراں تاوان بات
بے بھاھیں زندگی ءَ ھِچ بھا نیست اِنت اِد ءَ
گْران بھاھیں مہر ءُ واھَگ پہ شُما اَرزان بات
آہ ءُ اُپّاراں منی کہ اَرش ءِ واھُندوں گُڑیت
اِے منی پُرّدردیں اُپّار کوہیں دِلاں دِران بات
آہ کہ بے چاڑ اَنت دیدگ چو اَبیتکیں میتگ ءَ
تئی اَبیتکیں دیدگ ءِ تیر سینگاں سُمبان بات
پہ وتی ماتیں ڈگار ءَ جَنّت ءَ ھیرات کنَت
ھُور ءُ گِلمان مکھّیں مات ءِ سرا کُربان بات
اَندوھانی آس پتّو واجھاں وت روک کُتگ
تئی گَم ءِ آچِش ھَلک ءِ واجھاں سوچان بات
اَچ تئی پُرّدردیں بِچکَندءَ گیدی ءَ دردے گِرات
اَچ تئی ویرانیں زِند ءَ چِہ جہان ویران بات
سکّی ءُ سوری نِبشتگ مئے نَسیب ءَ تو اَگاں
بیا بِگردین تالہ ءَ کہ دِل گَل ءُ شادان بات
اِے بنی آدم مُدام مئے سینگ ءَ گْوار اَنت تیر
آزمان ءَ چِہ ھُدا وَت بئیت منی دیمپان بات
نام کشات آ کہ پہ راج ءُ زُبان ءَ جُھد کَنت
آئی ئے نام ءُ بُلندی چو جُلگہیں آزمان بات
دَنز ءُ تامورانی آماچ ماہ ءُ ماھگونگ منی
ھانُل ءِ گوناپ بہ دْرپشات ماہ پدا جوھان بات
تلوساں پہ مِسکیں مَلگورانی بوہ ءَ تلوساں
چہ اَمُل یاتاں مِسکیں مَلگورانی بو تالان بات
من گوں گالاں درد جی جان کُرتگ ءُ نازیتگاں
زَیم تئی پِربستگیں گال ھر دِل ءِ درمان بات
📚دستونک
✍زَیم بلوچ
https://t.me/balochi_Siyaahag
۲۳
تیر
یا ھُدا اِے بے وسیں راج ءَ بِدے پیگمبرے
یا جْوانیں دردوارے راجدوستیں رھبرے
یا تَو وت ایر ءَ زمین ءَ اُستمان دست ءَ بِگر
یا بہ بَکش اِے اُستمان ءَ زورمندیں کمبَرے
زَیم بلوچ
۱۷
ارديبهشت
یار در آغوش باشد لذتی دارد مگر
شب نشینی با خیالش لذتی دارد دگر
دل به کامش میرسد چون گنج یافت
لیک داغ و یاد یار کمتر نباشد از گهر
یاد ایامی که ما باده لبش نوشیده ایم
آہ امروز در فراقش میخورم خون جگر
شیوه ای گل دارد و نازکتر ست از یاسمن
ای گل رعنا دمی خار بیابان را نگر
سوی گلشن میروی ای مرغ بهار
گاهی هم در دشت ویرانه ای ما گذر
ای صبا که می روی در کوی دوست
این دل افسرده ام را با خود ببر
در شب هجران مارا ماه طعنه می زند
زَیم را ھم بود نگاری ھمچو مانند قمر
زَیم بلوچ
۲۲
دی
درداں گوں دل مئے پَدرا
روک اِنت چو سُھریں اَنگرا
بند اِیت گَم چو جَمبَر ءَ
گْوار ایت منی راج ءِ سرا
زَیم بلوچ
۱۸
دی
گِس اَبیتک ءُ زِند ویران اِنت منی
اُستمان ءِ ناتِپاکی تاوان اِنت منی
سوز ءُ اَرمان بَژن نوشاں آچش ءَ
گُلزمین ءِ آجُوئی اَرمان اِنت منی
✍زَیم بلوچ
۱۴
دی
ساہ ءُ سر ندر اِنت پہ ھَنکیں بلوچستان ءَ وتی
پَد نہ کِنزاں اَچ وتی گَنجیں بلوچستان ءَ وتی
اِیر دَیاں چو نرمزار ءَ ننگ ءُ نام ءِ ھاتِر ءَ
نہ کہ ھَپتاراں دَیاں ماتیں بلوچستان ءَ وتی
پَمّن ءَ رُژن اِنت ءُ ماہ اِنت جی بلوچستان نام
شپ چو لُنج ءَ من زَراں پہ ماھیں بلوچستان ءَ وتی
دُژمناں چو پُروشتگ ءُ ویران کُتگ مئے گُلزمین
کئے پہ وشی سرگوز اِیت واریں بلوچستان ءَ وتی
کس پہ نامردی وتی میراس ءُ مَڈّیاں نہ دات
چوں دَیاں بُن پیرُکی میراسیں بلوچستان ءَ وتی
ھَو وتی مِسکیں ڈگار کس ءَ پہ چارَگ شات نہ بیت
یَل کناں من چون اِے مِسکیں بلوچستان ءَ وتی
من گوں ھُوناں ھِنّدیاں میناں وتن بانوری ءَ
سمبئیناں من پدا بانوریں بلوچستان ءَ وتی
جزماں روچے آجُوئی رُژن دُژمناناں کور کَنت
زَیم بِدے مِستاگ پہ آجُوئیں بلوچستان ءَ وتی
زَیم بلوچ
۰۶
شهریور
وائے وھد ھَما مِھرانی
آجُو اَت وتن شادان اَت
ھَنکین گُلزمین آباد اَت
کاڈانی مُدام دیوان اَت
نوشنز ءُ شَمورگ مھرے
مھر ءُ دوستی ءِ ساچان اَت
جُو گوں شَھجُویں آپاناں
زِند گوں ھانُل ءَ جُنزان اَت
زَیم بلوچ
۰۸
تیر
بُرو اِت اِے 👇 سایت ءِ تہ ءَ پہ بلوچی زبان ءَ اوٹ بدیت داں بلوچی زبان گوگل ءَ تہ ءَ ھَوار کنگ بہ بیت جُھد کَن اِت پہ ماتیً زبان ءَ
https://support.google.com/translate/thread/33500780?hl=en
بلوچی سبز بات
بار دیگر فرصت استثنایی به زبان بلوچی داده شد
که در گوگل و ترانسلیت ها قرار بگیرد
لطفا لینک زیر را باز کنید و رای خود را برای زبان مادری خود ( بلوچی ) ثبت کنید
این پیام را به تمام گروها و به دوستانتان بفرسید تا خدمتی باشد واسه زبان مادری
بدرود
بلوچی مئے وتی شھدیں زبان اِنت
۲۸
خرداد
کُجا بوت اَنت ھَما پُرّ مھریں دیوان
کہ یکجاہ نند ءُ نیاد اَت گپّ ءُ تران
نہ ھَست اَت کینگ ءُ کَست ءُ ھَسدئے
گوں پَہکیں دِل مُدام وَژدِل ءُ شادان
تِپاکی مهر ءُ دوستی هَمدلی اَت
پہ گِند ءُ گِندُکی ءَ سْیاد ءِ اومان
نہ ھَست اَت جیڑہ ءُ جنگ ءُ پَساتے
کہ برات ءَ برات واستہ ساہ کُربان
میار جَہلّی بلوچ ءِ نام بُرز اَت
یَلیں دودا پہ سَمی بوت بیران
وتی ماتیں زُبان ءَ شَیر ءُ دبگال
کہ زِندگ داشتگ اَت گَنجیں زُبان
شپ ءِ پاس ءَ کہ کُل ءَ نِشتاں یجّاہ
کُت اَنت پیر ءُ کماشاں پَنت درشان
گُلیں ماسانی دست ءِ موش ءُ تِنّیگ
گُشے بھشت ءِ وارک اَت گُژن درمان
کُج اَنت آ مَشک ءُ ھینزک شیر ءُ آپے
کہ گوں نوشگ دِل ءَ رَست تازَگیں جان
بہ پُروشیت مھرے ھوشام ءَ منیگ ءَ
اَمُل پُرمھریں تاس ءُ سارتیں آبدان
پدا آ مھر جَمبَر کد بہ گوار اَنت
پہ مھر ءَ باز تُنیگ اِنت ماتیں مَکُّران
زَیم بلوچ
۲۵
فروردين
چه حاجت به گل تـــــــو گلستان من
تو مُشکی و عنبــــــر تو ریحان من
تو از من ربودی دل و جان و روح
توئی جان و روحـــــم تو جانان من
نبینم بجـــــــــــز روی تو روی ماه
پری پیــــــــــــــکری ماه تابان من
چنین مذهبـــــــــی بود در عشق ما
مرا دین و آییـــــــــــن تو ایمان من
بیایی اگر در بـــــــــــــــرم نازنین
بُود جای تو انــــــــــدر چشمان من
مرا بی تو این زنـدگی چون اَبیتک
تو یک نوبهــاری سر و سامان من
سمــــن گر بیایی به دشت پر ملال
شود نوبهـــــــــــــار این بیابان من
بگو باغبان آن کُلی خوش صدا را
بشین یکــــدمی اندر بوستان من
غزل زَیم گفتـــــــم نداشت هیچ اثر
کجاست آن قنـــاری غزلخوان من
لغات بلوچی:
اَبیتک = سوت و کور
کُلی = بلبل
زَیم بلوچ
۰۶
فروردين
وش اَنت زید مئے مُلکانی
موسُم جَمبَری ھَورانی
چُکانی تَوار، ھَورو گوار
مات اِنت گُلزمین مِہرانی
زَیم بلوچ
۱۸
اسفند
دوش بختم بود بیدار
چشم مست و دیده هُشیار
انجمن در باغ لاله
بی نقاب و ماه برهنه
با نگارم بود مجلس
گویی لب ها مست بودند
لب نهادم رو لبانش
همچو آن شیرخوار طفلی
بر دهانم لعل لب بود
می مکیدم مست و هُشیار
زَیم بلوچ
۱۶
اسفند
پَتو ماتیں وتن نوں من سرگِپتگاں
پہ تئی آجُوئی مرگ ءَ سرگْوستگاں
مَکر مُلّاے وھدے کہ شَر زانتَگاں
نی گُلامی ءِ زمزیلّ من سِستگاں
دیریں بَندیگ ءُ دِگرے نَپَر بوتگاں
گْرانیں واب ءَ چِہ نوکی ماں پادَتگاں
جَوریں جَورے سر ءَ بینَگ ءَ بستَگ اَت
راج ءَ رَدوا کہ آ بینَگ اِش وارتگ اَت
شال مانپوش اِتگ واجکار ءَ پہ وت
برھنَگیں راج گوں مُلّا نہ اِنت گیش وت
جُھد پہ سرڈگار ءَ اِبابَت منی
کُل بلوچ ءِ تِپاکی اِنت ھاجَت منی
آجُوے رُژن کَندیل ءَ زیارت کناں
یا چو بالْو سُچاں یا پہ رُژن ءَ رَساں
چہ منی سَرڈگار ءَ نہ روپ اِت نوں باج
باج اَسکندر ءَ ھِچ نہ بُرتگ گوں تاج
نہ من پُرشتگیں داریوشاں ءُ نہ کورُشاں
چاکرے پُسّگاں شیریں، لَشکَر کُشاں
آجُوے بُرتگیں بند ءَ بنداں نوں من
وژدِلی گوں وتی راج ءَ نِنداں نوں من
ھُشک ءُ تَبدانی رَند ءَ بھارے ھَم ھَست
کِشتگیں دان توم ءَ کِشارے ھَم ھَست
کَوش شیزار اِیت بندانی آپ سارت بَنت
تُنّی ایں درچک نوش اَنت ءُ آبات بَنت
تیوگیں پَنتے داتگ من ءَ پیرُک ءَ
آ پہ راج ءَ نہ بیت تئی نہ بیت تیوک ءَ
شھدیں اَلھان وان اَنت پہ ھانُل کُلی
آسُمی پُلّ ءِ آتار مئے ھوش ءَ پُلی
شائراں جاہ جَتگ پَہ وتی ھانُل ءَ
چوں کُلی بوتگ اَنت پَہ وتی آ گُل ءَ
نَد کہ جُنز اِیت ءُ دِل گالاں کتار کَنت
گال ءُ گُپتار دِل ءِ زَیم تئی یاتگار بَنت
زَیم بلوچ
۰۱
اسفند
نوش اِت سارتیں آپ مَشکانی
وپتاں ساھِگ ءَ درچکانی
ماتیں گُلزمین شاتاپ اَت
وش اَت زِند ھَما دَورانی
زَیم بلوچ
۱۰
دی
کِسّہ ئے شھدیں زَیم من دَرشان کناں
ھانُل ءِ یات ءَ مَرچی من دیوان کناں
یات کناں مرچی ھانُل ءَ گالانی تہ ءَ
گوشدار اِت او ھَمبلاں شھدیں کِسّہ ءَ،
چَہ وتی کُلّ ءَ پُلّیں وَرنا ئے درکَپیت
دیم پَما سَبزیں کھچَر ءُ باگاں سر بہ بیت
سَیلّ کنان اَت آ پُرمڑا داریں شاھوکار
شاتُلاں وَشیں کُوکُوے سر داتَگ توار
آ گُلیں وَرنا گوں مَلاری ءَ جُنزگ اَت
شِیشگیں جوے پُلّیں وَرنا ءَ دیستگّ اَت
جوسر ءَ نِشتَگ دْروشُمی ماہ ئے کیگَدیں
دست ءُ دیم شُشتَگ، شِنگِتگ بویے دِلکشیں
دیست وَرنا ءَ گُشتی او ماھرنگیں پَری
بے ترا گْران اِنت پَمّن ءَ کُلّ ءَ واتری
شِرکنیں رَکاں لوٹاں تئی شرَنگیں جَنّک
آ گُل ءَ درّائینت، بَس او گُھواریں بَچکّ،
- اَنگریں آسے باں ترا سوچاں پُر کناں
بَچکّ- سارتُکیں آپ ئے باں کُشاں آس ءَ تَر کناں
جَنّک- کُچّلیں زھرئے باں تئی نُکّ ءَ زھر کناں
بَچکّ- شھدیں بینَگ باں زھری ءَ بے زار کناں
جَنّک- تیز سگارے باں من ترا چُنڈ چُنڈ کناں
بَچکّ- مُہکَمیں کوہ باں اَچ سَگار تیز ءَ کُنٹ کناں
جَنّک- تَپتَگ ایں پَٹّ ئے باں ترا سوچاں ھَر دمان
بَچکّ- نود باں گوراں تَپتَگ ایں پَٹّ ءَ بے اَمان
جَنّک- کُنٹَگ ئے باں من جوسری راھانی سر ءَ
بَچکّ- دور سَریں ھارے باں ترا روپاں یکبَر ءَ
جَنّک- جَوریں دردے باں تئی دِل ءَ دِران کناں
بَچکّ- من تَبیب ئے باں جَوریں درد درمان کناں
جَنّک- من زِری نودے باں ھَما آزمان ءَ رَواں
بَچکّ- تُرندیں زِرگوات باں من ترا زوران ءُ رَواں
جَنّک- بُرزیں درچکے باں من ھَما گیابان ءُ لَداں
بَچکّ- بالی ایں مُرگے باں تئی شاھاں لَیب کناں
جَنّک- ھانُل ئے باں من آب باں گالانی تہ ءَ
بَچکّ- سید زَھورشاہ باں پَٹ ءُ پول آبانی تہ ءَ
جَنّک- رِتکَگّیں آپ ئے باں رَواں پُلکانی تہ ءَ
بَچکّ- من زمین ھُشکیں باں ترا کَشاں اَندر ءَ
.
بَچکّ- ھُدوکاں من پہ تَو سَک بے کراراں
- مِراں مں داں ترا دست ءَ مَیاراں
- کہ لوٹاں لِزتاں شھد ایں تئیگاں
- نہ باں بے تَو کہ تئی ھُسن ءِ شِکاراں
.
جَنّک- مہ جیڑ دِلبر دِل ءَ تئی بانور باں من
- گوں شھدیں لِزّتاں تئی ھُور باں من
- تَو سُور ءِ کِلہ ءَ بَند ءُ پہ من بیا
- کناں آروس گوں تَو ھور باں من
✍ زَیم بلوچ
۲۸
مهر
بلوچ زیب دار اِنت بلوچ ءَ گوں بَس
وتی جامَگ ءُ پَشک ءُ دْوچ ءَ گوں بَس
نہ زیب اِیت بلوچ ءَ دِگر رَسم ءُ دْود
بلوچ زیب دار اِنت بلوچ ءَ گوں بَس
زَیم بلوچ
۲۰
مرداد
کاپَرے ساھِگ آ زانتکاریں پِدر
نِشتیں ما پَہ وَشدلی پَنت ءُ ھَبر
وتی پیریں پِتانی چَنک ءِ آواز
دِلانی پُلّ رُستاں دَرچک ءِ بَر
زَیم بلوچ
۱۷
ارديبهشت
لعل لبت باده ناب
چشم دو قدح شراب
چهره ی تو ماهتاب
تو صنم من کافرت
رند بلوچ
۲۶
فروردين
دِل چو بُوجی ءَ
تیاب ءِ مَیار اِنت
بلے
آئی اوست
چو زِری نود ءَ
مُلور اَنت.
رند بلوچ
۰۷
فروردين
سَدّکاں من روچے تَبیب ءِ مئے دِل ءَ
درمان کَنت
اِے منی پَلَشتگیں زِند ءَ سر ءُ سامان کَنت
اَلّم ءَ روچے نہ روچے مھروان ئے دَر کپیت
گران بھاھیں دوستی ءُ مِھراں پَدا اَرزان کَنت
دِل سَتَر درد ءُ گَماں پولِنگ کُتگ سوتکگ بلے
ھمدل ءِ دَر کَیت دِل ءَ پَلگاری جی ءُ جان کَنت
مُشکلیں کاراں اگاں دم توس کُتگ مارا مُدام
دِلجَماں پیداک بیت یارے مُُشکلاں آسان کَنت
چَہ گُل ءِ اَلک ءَ دَرِتکگ پَمن ءَ یک کاسِد ءِ
گوں گُل ءِ نِمدی کاسِد کوہ ءُ کَنڈَگاں دِران کَنت
مئے اُمیت ءِ باگ اگاں تَبد ءُ لِواراں آس جَتگ
چَہ گُل ءِ الک ءَ جَمبَرے کِیت ءُ اِدا شَنزان کَنت
پَد منی مرگ ءَ من ءَ زِندگ کَن اَنت شائر گُلیں
پہ منی یات ءَ اَمُل شئر ءُ گَزَل بندان کَنت
رَند چہ رِند ءَ نام رِند ءِ ھَر زُبان ءَ پَشکَپیت
اِے دویں گالاں منی راج اَلَم ءَ وانان کَنت
رند بلوچ
۱۵
اسفند
دل خروشان اندرین دریای غم ساحل کجاست
ای شکسته کشتی ی ما می روی منزل کجاست
در گلستان چون گلی تنها نشسته در سکوت
باغ و راغ ماتم گرفته خوش غزل بلبل کجاست
یک دمی از خوش الحانی داغ مارا تازه کن
آنکه داغ ما کند تازه همان شاتُل کجاست
همچو پروانه در شب هجران با شمع سوختیم
از جدایی چه حکایت میکنی حاصل کجاست
غم تو ساغر غرق کردیم جام رندانه درکشیم
ما اگر دیوانه ام در شهر ما عاقل کجاست
همدمی گر بود ما را کوی دوست خلوت چرا
دشمنان در پوست دوستن بگو همدل کجاست
خلق میجوید خدا را در مسجد و کلیسا و کنشت
تو خدایا گم شدی ورنه در جهان جاهل کجاست
رند از خار مغیلان تو مدام رنجیده ای
ای تو عاقل خود بگو اندر بیابان گل کجاست
رند بلوچ
لغت: شاتُل = پرنده - قُمری
۱۴
اسفند
زِندگ بہ دار دوداں وتی
برجاہ بہ مان اِیت داں تئی نام
ماتیں زُبان
جِند ءِ توار
گوں ھَر کَسی ھُوناں ھَوار
ماتیں وتن
جامَگ تئی
چاگِرد وتی
جَنَت تئی
تئی اُستمان پَجار تئی
زِندگ بہ دار دوداں وتی
برجاہ بہ مان اِیت داں تئی نام
آ شیر نَر
آ نرمزار
آ کوم دوست آ
مُلک دوست
آ سرمچار ڈیھ ءِ وتی
رھَبر تئی
آ راج دوست
یادے بہ کَن
شیراں وتی
زِندگ بہ دار دوداں وتی
برجاہ بہ مان اِیت داں تئی نام
راہ ءَ
وتی تَو یل مہ کَن
رسم ءُ رواج ءَ
کَل مہ کَن
جِند ءَ وتی
بے کَس مہ کَن
دود ءُ ربیدگ
مئے وتی
زِندگ بہ دار دوداں وتی
دود ءُ ربیدگ مئے وتی
رند بلوچ
۱۷
بهمن
گُلزمین ءَ بِچار زیب دار اِنت منی
ندر باں من کہ دین ءُ کرار اِنت منی
چون دُروآں وتی گُلزمین ءَ بُگُش
اِے منی جَنَت اِنت ءُ دَوار اِنت منی
چی کناں جَنَت ءِ آ شراب ءَ کہ من
پاکیں ماتیں وتن کہ مَلار اِنت منی
پاسپان آں وتن تئی اِے کول اِنت منی
آجوئی لوٹ ءُ پِریات توار اِنت منی
ھِچ نہ مَنّ آں وتی ڈیھ ءِ ویرانی ءَ
اَلم ءَ ھَتم بیت اِے کِشار اِنت منی
رُژن ءِ اوست ءَ ما نِنداں تھاریں شپاں
ھَر سَتر روچ سیاہ ءُ تھار اِنت منی
جی تئی کازی ءَ سَد سلام اِنت وتن
راجی شائر منی نَدکار اِنت منی
ھُونیں اَرساں وتی چون نہ گْواراِیت رند
وھدے گِنداں وتن ھُشک ءُ دار اِنت منی
رند بلوچ
۲۹
دی
کُجا بیت آ منی چمّانی روک
گم ءَ تئی مئے دل ءَ کُت آس روک
پدا گوریچءَ سِست ءُ بَرت گُلاب ئے
من ءَ داتی دِگہ گْرانیں اَزاب ئے
منی آ لاڑُکیں برات پَمن ماہ اَت
منی جان اَت منی آ جِند ساہ اَت
بِچار اِت مُرتگاں من زِندوکانی
کہ بے ساہ ءَ نہ بیت ایں زِندگانی
جُدائی ءَ تئی ھَر روچ مِراں من
تئی آ وشیں یات آں تلوساں من
چِتور گْوازیناں زِند ءَ بے ترا من
کہ گْرانیں بے ترا اِے زِند پَمن
کناں یک گِلَگ ئے من گوں ھُدا ءَ
کہ پرچا زوت بُرت آ پُلّ کہ اِدا ءَ
منی کَستِریں برات جاہ وش بات
کناں روچے ترا من سَد بَرا یات
✍ #رند_بلوچ 😢
۰۹
آبان
پَمن ءَ رند جَنت اِنت ماتیں وتن
دل تئی اِشکءَ بے وت اِنت ماتیں وتن
ھَو بلوچستان من سُجدَاں کَناں
مئے نِشان ءُ اِزّت اِنت ماتیں وتن
رند بلوچ
۲۹
مهر
وتی سیہ ماریں مَلگْوراں مہ شِنگین
مہ شِنگین مئے دِل ءِ درداں مہ شِنگین
پہ گُوارگ جَمبَراں بستگ مئے چمّاں
مہ شِنگین جَمبَر ءُ اَرساں مہ شِنگین
رند بلوچ
۱۶
مهر
بیا بِچار ھر دیم ءَ تْوار آہ ءِ منی
زندگی ساہ گیر گُشے ساہ ءِ منی
ھِچ نہ زانت درداں منی مُلا ءُ پیر
شُشتگ ءِ ھُوناگوں زمین ڈیھ ءِ منی
رند بلوچ
۱۲
مهر
ھتم ءَ کہ وھد ءِ گُل چِنے گِلہ ءَ مہ کَن چہ کُنٹگاں
بھارگاہ ءَ ھم کُنٹگ ردیت چَہ کَنٹگاں گُل سِستگاں
چو بُلبُل ءَ پریات کناں رازاں گوں گُل دْرشان کناں
گُل من ترا جی جان کناں دستونک آں پَتو بَستگاں
من شے تو چوں ھانی ءَ دل دات پہ تو اَرزانی ءَ
سر تئی سرا کُربانی ءَ بے تو کہ زِند ءَ مُرتگاں
اَے بزگیں ماتیں وتن چَہ دُژمناں گلہ ءَ مہ کَن
مُلا ئے واستہ مُرتگن، تئی پُسَگاں کہ پَد مَنتگاں
سولیں کھیر ءَ بیا بدے مِستاگ ھور ءُ جمبرے
تبد ءُ لِواراں نوں بُرے من گوں کھیر ءَ نِشتگاں
بیا مئے بھارگاہ ءَ بِچار ویرندانی ءَ کُرتگ چو ھار
دل ریش ءُ داٰئم بے کرار لاچار ءُ مجبور کَپتگاں
ماتیں وتن پَسَگ تئی بیا ھُشک کَن اَنت ھیداں تئی
دُرستیں گم ءُ دردوں وتی، من گوں شرابءَ شُشتگاں
کاینت منی کَبرے سرا گریونت روچے سَد برا
نالیت گُشیت رند تو دَرا، بِل اِت کہ سَھتے وپتگاں
رند بلوچ
۰۲
مهر
نالگ ایں بلبل گل وپادری نہ زاناں
گُل گُشیت گوں کُنٹگاں یاری نہ زاناں
دل چُشیں گموار زنگءَ جَت نہ کَنت
اے ھما گمواراں گمواری نہ زاناں
زار بئے کایاں ترا وشاں کناں
من میاریگاں کہ من زاری نہ زاناں
تو گوں دْزگْوھاراں جنے زنگ ءَ منی
من گَناھکاراًں کہ گِلگداری نہ زاناں
تئی جُدائی ءَ مُدام اپارگ اِنت دل
بَس ھَمیں پریات ءُ وازاری نہ زاناں
من چَہ کاپِر ھِچ نہ دیستگّ ھِچ بدی
اِے مُسلماناں کہ دینداری نہ زاناں
زاھریں مَستانگ ءُ یک رنگ کہ ما
تئی وڑ ءَ مُلا ریاکاری نہ زاناں
جنت شِگان ءَ ءُ گُشیت دیوانگ ءِ رند
چی کناں دیوانگاں ساری نہ زاناں
رند بلوچ
۰۷
شهریور
من وتی ماتیں زُبان ءَ چِہ کدی بے تران نہ باں
اچ وتی شھّدیں بیان ءَ چِہ کدی بے تران نہ باں
هَر سَتَر ھُشکیں منی ماتیں وتن بیل ءُ یلاں
مکھیں ماتیں بلوچستان ءَ چِہ کدی بے تران نہ باں
گنجیں دریا ءُ منی اِے مکُران لاشار مئے
گُل کِشاریں مکُران ءَ چِہ کدی بے تران نہ باں
گوهریں سیستان مئے پُلیں بلوچستان ءِ زمین
گُلزمین ءِ اِے سیستان
ءَ چِہ کدی بے تران نہ باں
اِے منی سرحد ءُ خاران ءُ منی مُلک اِنت ءُ مات
من وتی سرحد ءُ خاران ءَ چِہ کدی بے تران نہ باں
ھو بلوچستان ءِ راج دوستیں من ءَ چو دیدگ ءَ
ھِچ وتی اِے اُستمان
ءَ چِہ کدی بے تران نہ باں
گُلزمین ساہ اِنت منی جان اِنت منی جان ءُ جھان
زِندگاں داں وتی جان
ءَ چِہ کدی بے تران نہ باں
اِے منی ماتیں وتن باگیں چَمن واے وتن واے وتن
رند وتی گوھریں بولان ءَ چِہ کدی بے تران نہ باں
رند بلوچ
۰۷
شهریور
ای خدا ما را شـــــــــــــراب ناب ده
ساقی ما شـــــــــو گِلاسی آب ده
حُور و جنت را بــــــــده به شیخ ما
آب انگــــــــــــور را به ما سیراب ده
مطرب ما شـــــــــــو خدای مهربان
جـــــــــرعه نابی بر منه بی تاب ده
شیخ خون خلق نوشــــد ما شراب
ای خدا انصـــــــــــــاف کن لباب ده
با شــراب ما دوش می گیریم مدام
شیخ را آن طهـــــــــور را در واب ده
در شب تارم توئـــــــــی فانوس من
ماه من شب تاریک را مهتــــــاب ده
ناصح ها گوینــــــــــــد بیدارت کنیم
مژدۀ بیــــــــــــــداری را در خواب ده
تو به بهشت غیب دل خوش میکنی
رند را با ماتیــــــــں وطن شاداب ده
رند بلوچ
لغت بلوچی
گِلاس = پیاله
واب = خواب
ماتیں = مادری
۰۸
مرداد
زندگی بی عشـــــق یار شرین نیست
قیمت عاشــــــــــــق زر و زرین نیست
در گلستان عشــــــــق روید همچو گل
هر کســــــــی هم لایق گلچین نیست
در شب هجــــــــــــران زاری چون کنم
آن طبیب مهـــــربان برسر بالین نیست
چهره ای زیبــــــــــای تو حج من است
هیچ رخســـار جز ماهه سیمین نیست
آن شکاری صیــــــــــــد کرده عشق را
این شکاری را زهره ای شاهین نیست
جان را تقـــــــــــــــدیم همبل می کنم
عاشقان را هیــــچ ترس از حین نیست
شاد شــــــــــــــــو ای دل با یاد دلبرت
دروغ گفتـــم این که دل غمگین نیست
شیخ کلاشی کنــــــــــد در جامه دین
رند با رنـــــــــــدان بگو این دین نیست
رند بلوچ
لغت ( همبل _ دوست )
۲۶
تیر
ندر باں تئی گُلزمین پُلیں وتن
سَد برا پَتو مِراں کولیگ باں
داں کہ ساہ ءِ مان ماں نَدراں تئی
داں کہ ھَستاں اِشک ءَ نَدریگ باں
اِشک ءَ تئی آشوب بیت دریا دِل ءِ
تیاب دَپ ءَ تئ پْرُشتگیں بوجیگ باں
ڈیھہ ءِ باگ ءِ جگِتگ اِے دُژمناں
نوں وتن تئی باگ من چاریگ باں
آسمی پُلانی سوگات ءَ بیاراِت ھَمبلا
کُنٹگاں لَگاں
دلرءَ اَنگت وداریگ باں
گار بیت زالِم ر وتی زُلم ءِ تہ ءَ
گُلزمین آزاد
بیتر کَد ھما باریگ باں
پَچ مَکن جیگ ءَ کَنے رند ءَ گنوک
بَل کہ کایاں تئی گْورے کَنڈیگ باں
رند بلوچ
۲۰
تیر
جی ھما مرد ءُ وش ھما باری
گیرت ءِ پاسپان پیشتاں ساری
وت وتی باگ ءُ باگ ءُ باگداری
وت وتی مُلک اَت راج گمواری
ناں درآمد پہ ھاکُمی اِشتگ
وت وتی ڈیھ ءِ درد ءُ گم روپتگ
گوں تِپاکی ءَ دُژمنی نَشتگ
برات گوں برات ءَ وشدلی نِشتگ
گْوھار گوں برات ءَ ھم کدم بوتگ
دُژمن ءِ دیم ءَ پیش کدم بوتگ
نَشتَگ اَنت شیراں تولگ ءُ روباہ
پاسپان ڈیھہ ءِ سُھب داں بیگاہ
وش ءُ آباد اَت مُلک بلوچانی
زندگی وش اَت چاریں روچانی
دور مردانی گوست ءُ شُت باری
آتکگ اَنت مُلا پہ ریا کاری
پیشوک اَنت مُلا آتکگ اَنت واری
گُلزمین یل دات دیم پہ دینداری
ناں وتی مات ءُ گُوھار ءِ پِکراں اَنت
ناں وتی مُلک ءُ راج ءِ پِکراں اَنت
بے دَر اَنت ڈیھہ ءِ بیا بچاں پُسَگ
بے گِس اَنت ماتی گِریشگ ءَ نِشتگ
کَسر ءُ ماڈی آں نِشت ءَ مئے مُلا
دین تئی دُکان مکتب ءُ مُلا
گُلزمین مُلا تئی نہ اِنت دُکان
دین تئی دُکان گُلزمین مئیگیں
رند گوں شئراں گُلزمین نَدریں
گلزمین دین مئے گُلزمین بَدریں
رند بلوچ
۰۱
تیر
چی کناں بے نام ءُ نَنگ ءَ زندمان
گیرت ءِ نام پھرہ آں بیران بوتّ
دل بلوچ ءِ سُتک ھم ویران بوتّ
نَنگ گْوھارانی مئے اَرزان بوتّ
برات شرمندگ چَہ گْوھاران
چی کناں بے نام ءُ نَنگ ءَ زندمان
کمبرے پُسَگ چیتوں بدنام بیت
چاکرے بَچ ءَ بِچار بے نام بیت
مئے بلوچ ءِ شِرکنی بے تام بیت
دُژمنوں آسودگ ءُ شادی کنان
چی کناں بے نام ءُ نَنگ ءَ زندمان
راج ءِ زَھگ ءَ بیا بِچار بے اِزتیں
پرچیا ڈیھہ ءَ وتی بے حُرمتیں
راج گوں اسلام نام ءَ بے سریں
گوں نماز ءُ زِگراں مُلا
زِند جان
چی کناں بے نام ءُ نَنگ ءَ زندمان
بے سَما ءُ بے سر ءُ بے گیرت اَنت
گیرت ءَ راج ءِ وتیگا وت پُل اَنت
نام ء نَنگ ءَ دو کِران ءَ باں کَن اَنت
وت وتی راج ءَ کَن اَنت رسوا جھان
چی کناں بے نام ءُ نَنگ ءَ زندمان
دُژمن ءِ واستہ ءَ وتی نُک ءَ بر اَنت
مردُماں چِہ اوٹ مُلا پَچ گِر اَنت
دُژمن ءِ واستہ ءَ اِے مُلا سرگِر اَنت
نُکّ ءُ ٹُرک ءَ پہ وتی راج مِرمِران
چی کناں بے نام ءُ نَنگ ءَ زندمان
بے وسیں زَھگانی واستہ ءَ بے نَپس
ھَو اِے مُلا زر ءُ مال ءِ دوست بَس
میر ءُ سردار دُژمنانی ھم نَپس
اِے لگور ءَ دُژمنانی ساہ ءُ جان
چی کناں بے نام ءُ نَنگ ءَ زندمان
زَھگ پھرہ ءَ گیرتیں کل ءِ بلوچ
زَھگ بلوچستان گیرت ماہ ءُ روچ
دِرتگیں پَشک ءَ بلوچ ءِ بیا بہ دوچ
گیرت ءِ بدواہ آں زَھر ءَ مان شان
چی کناں بے نام ءُ نَنگ ءَ زندمان
ھَک ءُ گیرت ھَر دو راج ءِ بُرتگ ءِ
پیشٗوک ءِ مُلا مَسیت ءَ کَپتگ ءِ
بے توار ءُ بے سَما آں نِشتگ ءِ
بیا بہ کَن راج ءِ گم ءُ درداں بیان
چی کناں بے نام ءُ نَنگ ءَ زندمان
نَنگ کارچ ءِ دَر شُتگ راج ءِ دل ءَ
لَجَ مئے مردانی کَپتگ مُشکل ءَ
جاہ جَنے شیراں تِپاک ءُ ھمدل ءَ
گیرت ءَ راج ءِ بہ رکین چہ رستران
چی کناں بے نام ءُ نَنگ ءَ زندمان
میر ءُ مُلاے اُمیت ءَ نوں مَہ نِند
گوں تِپاکی زُلم ءِ ساد ءَ بیا بہ سِند
بَزگیں گْوھار ءَ وتیگا بیا بہ گِند
رند گوں راج ءِ گماں ھَر روچ مِران
چی کناں بے نام ءُ نَنگ ءَ زندمان
رند بلوچ
( پھرہ - ایرانشهر )
۳۰
خرداد
وتی گُلزمین ءِ آجو منی آرزو ءُ لوٹ
اِنت
پہ درآمد ءَ نہ بیت شات کہ بلوچ باھوٹ اِنت
پہ لُنج ءِ اِے شپ ءَ ناں کنا روک اُمیت کَندیل
منی دل جُشان چو تیل ءَ منی رُژن وٹ اِنت
ماں کمبراں ما ھَمل من چاکراں ماں بالاچ
منی ڈیھ ءِ شیریں پُسّگ ھما نرمزار مَٹ اِنت
کدی گُلزمین آجو من ءَ گوندوے بدے دل
منی چم کمان ءُ تیراں کَلم مئے دست لَٹ اِنت
کُج اِنت آ نصیر گُلخان کہ بہ کَنت تِپاک راج ءَ
کہ مئے راج ناتِپاکیں پَمشک ءَ دست گَٹ اِنت
وتی دُژمناں گَلاے وتی دوست ءَ دور دارے
ھمیں چارکتابیں مُلا
پہ زر کاسگ چَٹ اِنت
دو روچیں ھِچ نہ وارتگ منی گُلزمین بَچاں
تئ لاپ مُلا سیریں تئ شام گوشت ءُ بَٹ اِنت
مناں دِل گُشیت بوان ءَ کہ بلوچی من نزان ءَ
منی مادرے زبان ءِ پَمن ءَ چو شیر وٹ اِنت
وتی ڈیھہ یل مہ داتیں پہ اُمیت تو بھشت ءِ
وتی گُلزمین بھشتیں مئے راج پرچا جَٹ اِنت
آ کئے ءَ کہ پہ وتن مُرت وتی نام دپترے کُت
اِے کئے کہ زر دوستیں اِے لگور باز ھِٹ اِنت
کدی بُلبُلانی نالگ کدی پُل ءِ ناز ءُ ھَندگ
منی باگ پُل گاریں منی کار شوھاز ءُ پَٹ اِنت
منی چَمّ چِراگ زاریں منی اِشک بے تواریں
مہ کَن اِشک گِلگ ءَ رند کہ اِشک راه گَٹ اِنت
رند بلوچ
۳۱
ارديبهشت
شھّد ءُ شِرکِن بَس وتی ماتیں زُبان
بیا وتی شھّدیں زُبان ءَ کَن بیان
یک دپی ءَ دو زبان چون پیم بیت
رَد مہ ور ماتیں زُبان ءَ زیر وان
چوں جَتگ لیلو پَتو مات ءَ تئی
گپ دَپ ءَ داتگ تئی مات ءَ مِھربان
گوں وتی آواز ءَ بُلبُل ناز کَنت
شھجو اِنت پَمن بلوچی ءِ اَلھان
داں کَدی دِگرے زُبان ءَ پَٹّ ءُ پول
پَٹّ ءُ پول کَن بیا بلوچی ءَ بِزان
جھُلیں دریا آں شوھاز مُروارداں
اَچ بلوچی گال ءَ مُروارد نِشان
سِست گاں چَہ ما سَیدَ تو گَم مَکن
بیا بہ بئے سیدے بلوچی ءَ روان
رند بہ کَن بُنگیج بلوچی دپتر ءَ
گوں بلوچی لَبز ءُ گالاں ند سُران
رند بلوچ
۲۲
ارديبهشت
اندرین فصـــــــــل بهار آفسرده ام
مادرم بی مادرم پژمـــــــــــرده ام
این گلستانم به چشـــمم خار بود
بس گلستان ســوی مادر دیده ام
مهر مادر بیکران انــــــــــدر جهان
مهر او با عالمی سنجیـــــــده ام
نیست مادر نیست دنیــــــا را بها
سایه مادر گر نباشــــــد مرده ام
مادرم بی تو جهنـــــــم این جهان
بی تو تنهــــــــا در جهنم مانده ام
ای خــــــدا از تو شکایت می کنم
زود بردی مادرم رنجیــــــــــده ام
گل کـــــــدام باغی بچینم رند بگو
بس ز باغ مادرم گل چیـــــــده ام
رند بلوچ
۱۱
ارديبهشت
درد کَیت بے مِنت ءَ درمان نئیت
بید تئی درداں دِگہ درد مان نئیت
یاتگاراں درد تئی زیمیں دِل ءَ
گرانیں درداں دِل منی ارزان نئیت
مُرتگیں زِند ءَ منی زِندے بدے
بے ترا زِند ءَ منی گاں جان نئیت
جُنزگاے شپ منی لُنٹاں گوں تئی
بے ترا سُھب ءِ سیمن آسان نئیت
چوں مہ رنجین مِھربانیں ھمبلاں
ھمبل ءِ کہ سِست پہ اومان نئیت
زِندے ھَر راہ ءِ سرا مَرگ اِنت بَچار
گْوستگیں اُمر اوں پَدا کِنزان نئیت
بیا جوانی ءَ وتی تاوان مَکن
اِے جوانی روت پہ اَرمان نئیت
رند وتی اَرسانی کَدر ءَ واں بِزان
گْورتگیں اَرس پہ ترا شَنزان نئیت
✍ رند بلوچ
۰۷
ارديبهشت
من مِراں
بَن گِراں
بے ترا گُلزمین
من مِراں
بُن گِراں
من نباں
بے ترا
من مِرا گُلزمین
دل
نہ بیت
گُلزمین
در نئیت
اِے نَپس
بے ترا
گُلزمین
من مِراں
بُن گِراں
ساہ بَند
گوں ترا
لیمُران
بے ترا
بے کرار دل منی
پَتو اَے گُلزمین
دِل تُسیت
مَشکت ءَ
بود نئیت
لندن ءَ
مِسر ءُ مازندران
ناں پَرنگ ءُ
ناں شام
بِھشت منی
گُلزمین
مکُران
کوش وش
کوش کَش
گُلزمین
دل منی
بود کَنت
✍رند بلوچ
۰۲
ارديبهشت
ھَمبل ءُ بیلاں بلوچی بوان اِت ءَ
شیرکِنیں لَبز ءَ وتی پَجّار اِت ءَ
مئے بلوچی مئے وتی ماتیں زُبان
بیا وتی ماتیں زُبان ءَ دار اِت ءَ
شھسَسّا نَدکار سَیَد ھاشمی
سیدگنج ءَ مئے بلوچی چار اِت ءَ
شُشت ءُ پالاتی زبان پَلگارِتی
لَبزبَلَد سید ءِ کتاب ءَ بیار اِت ءَ
کَنت بیان مُلا وتن درد ءُ گم ءَ
بُلبُل آں جی آر مُلا نار اِت ءَ
چہ وتی شھّدیں زُبان پَد مَنتگیں
گَپ ءُ آپ آں پارسیءِ تہ گار اِت ءَ
بے زُبان اَنت بے زُبانی بَزّگی
یل مَدے ماتیں زُبان ءَ سار اِت ءَ
رند گَنوکیں پہ وتی ماتیں زُبان
کہ وتی ماتیں زُبان اپار اِت ءَ
رند بلوچ
۳۱
فروردين
کُشتگیں بَچانی داگ ءَ چہ ماساں جَست کَن
سُتگگیں باگانی ھال ءَ چہ یاساں جُست کَن
تو کہ پہ وشیں کلاتاں نِشتگ ءِ سَر پد نہ ئَے
زھریں تیرانی نِشان ءَ سرمچاراں جُست کَن
تو مَسیت ءَ کپتگ ءِ گوں ھُدا آں ھلوت ءِ
سُتگگیں لوگاں بلوچ ءِ چہ آساں جُست کَن
تو پہ مُلا دیم دئے گوشت ءُ پَس ءَ نام ءِ ھُدا
یک برے نام ھُدا شُد لاپیں برساں جُست کَن
وش ءُ آسودگ وتی زالانی بگلاں واب اِت ءَ
سرمچار ءِ پاسپانی ءَ شپ ءِ پاساں جُست کَن
مَرد پہ ماتیں وتن ساہ آں وتیگاں سَرگْوز اَنت
گُلزمین ءِ پُسگانی بیا اِے لاشاں جُست کَن
تو گوں شیراں جان شود مُلا منی واجہ منی
پِٹے آپ ءَ تلوسی راج ھُشکیں تاساں جُست کَن
ھانُل ءِ چّم ءَ شرابی رند بزگ بے وتیں
ھِچ ترا باور نہ کَنت آسکی چّماں جُست کَن
✍️ رند بلوچ
۲۵
فروردين
دل تئی مِھر پَداں دوستی ءَ سک دلواریں
بیا منی ساہ ءِ بدل بے تو منی زِند زاریں
مَرگ راہ چاریں بلے اَنگت تئی اُمیت واریں
روچ رژن ءَ کہ منی سیاھیں شَپ ءَ چہ تاریں
ماہ گُشے زاناں منی سیاھیں شَپ ءَ گوں زاریں
بید ترا گُل تو بُگوش کئے کہ منی گَمواریں
شر زانے کہ دگہ کئے کہ منی رازداریں
اَرس گوارں تئی راہ آنی سراں راہ چاریں
بَشی جمبر اِے دویں چّم منی بیا ھاریں
تئی ھَیالانی تہ آں روچ ءُ شپاں ما گاریں
چوں پَتاتاں من ءَ مَلگور ءَ تئی سیاہ ماریں
گرمزیں لُنٹ شراب ءَ تو بُگوش کئے ساریں
مَست ءُ اَنوش کَن اَنت لُنٹ تئی آپ داریں
تُن شَندانی سَرا ھِچ نہ پرشت پَرچاں باریں
بیا تئی لُنٹ شراب ءَ گوں پُرشتیں چاریں
ھَنجریں چّم نگاہ تئئ سینگ ءَ مئے اُپاریں
اِے منی داگ ایں دل ءُ دیم تئی پُلگاریں
گرم آہ گوں من ءَ دارگ کہ نہ بنت پاھاریں
دل تئی بازیں گَم ءَ ناں تو بِچار بیماریں
من منی آرزو ءُ دل تئی گماں بے واریں
ماں وتی آر وزاں گوں تئی گَم ءَ مانداریں
اِے دل ءِ باگ منی سُتکگ ءُ ھُشک ءُ داریں
گُل تو ویران کُتگ باگ منی گُلزاریں
سوتگگیں سینگ ءَ مئے درد تئی اَلگاریں
بیا بہ کَن رَھم منی ھال سراں آسگْواریں
بَھت سیاہ تار منی شَپ تئی مُدام آتاریں
دل منی ریش اَمُل بازیں گماں چہ باریں
گُل ءِ نازانی سراں بُلبُلی ءَ وازاریں
اِے چمن سُتک ءَ پَمن پُل ءُ گُل ءَ اَنگاریں
آسکی چّم ءَ تو وتی شانک دے بے مھاریں
چو گُشے ھنجرے لگ اِت مئے دل ءَ کاٹاریں
چاردھی ماہ توئے ما ھما بے نور اِستاریں
تر ءُ تاب ءَ کہ رویں رُمب تئی دْزگْوھاریں
داتگیں داگ تئی زیمیں دل ءَ یاتگاریں
تْرانگ ءَ پیشیں تئی ماں گوں ھَیال ءَ یاریں
زھریں گَپ شات تئی لَامیں ھَبر گُپتاریں
بیا وتی رازاں بدے ما کہ تئی گوشداریں
ساھِگ ءَ مِھر وتی بِل کہ تئی دردواریں
بد وپا ئے تو سَتر اَنگت تئی وپاداریں
دل مجن جوش دگہ دلبرے دل سِنگساریں
اَنگت ءَ دل منی لوٹ اِت گُل ءَ سینگاریں
بُلبُل ءِ ما تئی مِھر باگ ءِ گُل ءَ چّمداریں
گُل تئی ناز ءُ تَب ءَ ما کہ مُدام رَھداریں
چاریں گال ءَ ماں وتی بیا تئی سرءَ کتاریں
نئیاں من شائرے بَس وسپ ءَ تئی ندکاریں
ھَر وٹاں کُت ماں بیان شئر پَتَو گالواریں
دیم تِر ءَ رند نہ روت شائری گال ءَ داریں
رند بلوچ
۰۸
فروردين
سرسبز ءُ شاتاپ اِے چّمن مئے مکُران مئے مکُران
گَنجانی واھَند مئے زمین مئے مکُران مئے مکُران
اَرواہ ءُ ساہ اِنت جان من ماتیں وتن ماتیں وتن
ِ ایمان ءُ پاکیں مئے وتن مئے مکُران مئے مکُران
وھدے دل نِیمون کَنت باگاں وتیگاں سیل کَنت
دل بود کَنت گو تئی سَمن مئے مکُران مئے مکُران
اِستار تْرپوکیں آزمان شان اَنت رژن ءَ پہ جھان
تھاریں شپانی ماہ ءِ من مئے مکُران مئے مکُران
اِے آسمی پُلانی بو تئی یاسمین ءِ رنگ ءُ بو
تئی باگ گُل نرمیں بدن مئے مکُران مئے مکُران
بیا تیس ءُ چاھَبار ءَ بِچار دریا پَسابندن تْوار
میر ھَمل ءِ مُلکیں کُھن مئے مکُران مئے مکُران
نوک آپ ھم مئے زمزمیں شَند اَنت ھم کوہ تلار
مئے پیروکی میراس ھَن مئے مکُران مئے مکُران
اِے ڈاکءُ اِے جوآنی آپ باگانی سبزیں تئی کِشار
اِے کَور ءُ کیلّگ تئی مَزن مئے مکُران مئے مکُران
بیا رند پَدا دیوان کَنیں گاریں کلات ءَ دَز گِریں
زِندگ بمان اِیت اِے کَرن مئے مکُران مئے مکُران
رند بلوچ
۰۲
فروردين
🌴بلوچستان🌴
من وتی ڈیھہ ءِ تہ آں آسودگ ءَ
بَس وتی ماتیں وتن من پُسگ ءَ
تو پہ زَر ءَ یل کَنے مات ءَ وتی
من وتی مات ءِ دواراں نِشتگ ءَ
رند بلوچ
۲۲
اسفند
من وتی گال ءِ تہ آں بیگواہ باں
گوں کَلم ءَ سَر گِراں ھّمراہ باں
تو مَسیت ءَ ھور مُلا واز کَن
من رواں گْوں ھانُل ءَ گُمراہ باں
رند بلوچ
۲۹
بهمن
واھگ ءَ زیراں دل ءِ کِنزاں کناں
پہ وتی ھُشکیں ڈگار شنزاں کناں
وپتگیں واب ءَ نہ بیت آجو وتن
ھر سھار ءَ من رواں جنزاں کناں
من چوں شھداد ءَ نباں اِشتاپکار
اُمر ءِ مکراں گوں مھنازاں کناں
تو کَنے جی جان ڈیھہ ءِ دُژمن ءَ
من گوں بیلءُ ھمبلاں رازاں کناں
کئے وپاداریں چو سسی پنوں ئے
گُلزمین ءَ گوں وپا سازاں کناں
دُر زبانیں مئے بلوچی لَبز ءُ گال
شرکنیں گال ءَ وتی لَبزاں کناں
ناں کسے اِے سرڈگار ءَ آپ دات
ناں کہ مُلا گُلزمین وازاں کناں
دل مُدام اومان کَنتیں ھانُل ءِ
رند پدا من ھانُل ءَ نازاں کناں
رند بلوچ
۱۲
بهمن
آ گُلرنگ ءَ جّگر سوتک ءُ پُرے کُت
دِل ءِ اُپارگ ءَ دِل اَنگرے کُت
مجَن تھنائی ءِ تُژن ءُ شِگّان ءَ
کجا اِے متلبی بیـلاں بَرے کُت
نہ کُت ماه آں منی شپ روشنائی
گَنوک ءَ من کہ ماہ اوں دِلبرے کُت
منی آرسانی کَدر ءَ گُل بہ زانتے
گُلیں مِسکیں ڈگار ءَ جمبرے کُت
ملام ءُ بے گناہ ءُ بے مّیاراں
چہ مِھرانی شار ءَ بے دَرے کُت
دلوں شُشتَگ مُسلمانی سواب ءَ
من ءَ مُلاے وازاں کاپِرے کُت
دِل درمان منی ماہ ءِ لِکاں اِنت
ترا رند اِے جَنکاں شائرے کُت
رند بلوچ
۲۶
دی
منی ماتی منی دِلبنــــــــد ءُ ساہ اَت
منی چمّـــانی روک پَمن چوں ماہ اَت
دِل ءِ آرام گُشـــــــــے باگ ءِ بھار اَت
آ اَنچیــــــــں مِھربان مِھرانی جاہ اَت
چوں شاہ ءِ دَروَر اِنت آ بـــــے سَتاے
دَل ءِ باگ ءَ منی گاں آ چـوں شاہ اَت
مبات ءَ بـــــــــــے ترا من اِے جہان ءَ
منی جان ءُ جہان پَمن چوں ساہ اَت
نہ دیست من تئ وڈے گَموار جہان ءَ
واراں سَوگِنــــــــــــد آ دُنیا آں تاہ اَت
داں ھَستاں رنـــــــد تو کَدروں نزانت
ھُــــدا آں سِست چہ تو آ تئ راہ اَت
رند بلوچ
۰۵
دی
نہ لوٹاں کِسر ءُ ماڈی ءَ بھشت ءِ
من ءَ اِے گُلزمین ھاک بَس اِنت
وتن ماتیں من ءَ اَمباز بہ کنت ءِ
وتن ماتیں من ءَ اِے ڈاک بَس اِنت
زَری پہ جَنت ءِ ساھِگ ءَ مُلا
من ءَ ڈیھہ ئے گُلانی تاک بَس اِنت
کجاں ھور ءُ کجاں گلمان مُلا
وتی اِے گُلزمین ءِ واک بَس اِنت
منی پَجّار منی ماتیں زُبان اِنت
کہ ما را وانَگی ماھتاک بَس اِنت
زران پہ گُلزمین ءَ رند کُربان
من ءَ اِے گُلزمین ھاک بَس اِنت
رند بلوچ
۱۸
آذر
میر ءُ وتن دوست وار باں مُلا اگاں سردار باں
اِے جَنت ءِ دُمباں تَچاں چہ گُلزمین بیزار باں
شیدائے ھور ءُ لِزت ءَ اِشک ءَ بِھشت ءِ بے وتاں
بیگواہ چہ جِندءَ وتی اِے گوں کیاں گموار باں
دوزَک کُتگ دُنیاں مئے گوں جَنت ءِ کُولءَ کرار
یل داتگیں ماتیں وتن گوں آزمان ءَ یار باں
مُلا ءُ مَلوک ءَ بَچار, مُلا چوں شاہ مَلوک گَداں
مَلوک ءِ باگ ویران بیت مُلا پہ وت سَربار باں
روباہی مَکراں بَل وتی مَردم نیاں میش ءُ پَس ءِ
اچ گوں وتی مَکر ءُ پَریپ پہ ھاکمی دِلوار باں
نَسیَت مَکاں مُلا من ءَ ماتیں وتن مئے جَنت ئے
اِے گُلزمین مئے مَزھب ءِ پہ سرڈگارءَ شار باں
درداں گوں درمان سازگ ءِ رند ءَ بچار دِلمانگ ءِ
پہ دِلبرے دیداری ءَ مَدھوش باں من گار باں
رند بلوچ
۰۴
آذر
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آ بلوچیں کہ گوں درامد سانگ کَنت
نئے بلوچیں کوم ءِ نام ءَ ننگ کَنت
هر کس ءَ دوستیں وتی رسم ءُ رواج
بے سریں مرد ءَ کہ دود ءَ زنگ کَنت
مئے بلوچی زِندگ ءِ پہ رسم ءُ دود
کئے وتی ماتیں زُبان ءَ گُنگ کَنت
بَس وتی جِند ئے کلوگر جَنت ئے
بے سَما آں جَنت ءَ وت تنگ کَنت
یل بِداں ڈیھہ ءَ وتیگاں دل یلوں
آ لگور ئے کوم ءِ پاداں لَنگ کَنت
سر وتی داتگ آ میریں ھمل ءَ
ھاتِر ءَ کوم ءِ وتاں را سَنگ کَنت
اچ وتی شئر ءَ گوں من وازے کناں
رند ھَما رند ءِ کہ گالاں چَنگ کَنت
رند بلوچ
۱۹
آبان
درد من ءَ نئلاں بدے دلداری تو
جان و دل سوختہ بیا غمواری تو
دُژمن ءَ آ اگاں چہ ما بے زار ءَ
تو مرا جان و جهانی مکن بیزاری تو
دل اوں آرام نہ بیت چوں بہ کناں
پیچ و تابم ز دلارامی بکن یاری تو
ساه آں بے تو ما نہ کَشاں دُردانگ
ای تو دُردانہ منی چہ نفس باری تو
هُشک وِیران دل باگ منی گُلزار ءَ
من چو بلبل بکنم زاری گلزاری تو
بیا کہ تھی لُنٹ ءُ اَنارک ءَ چُکَّ ءَ
تشنہ لب چون بگردم سرشاری تو
پَتو دیوانگیں رندءَ وتی دل داتَگ
دل بہ دل وصل بکن دلداری تو
رند بلوچ
۱۰
آبان
ساه منی جان ءُ منی ایمان تو
اَے وتن ماتیں سروں کُربان تو
دل منی بےتو نَساٹی چوں کناں
اِے منی زیمیں دل ءِ درمان تو
چی کَناں باگ ءُ بھاراں بے تْرا
تو گُلستان ءِ منی بوستان تو
جی تْرا سجدءَ کَناں من اَے وتن
تو منی کَھبہ منی گُلبان تو
زمزم ءِ آپ ءَ نہ نوش ءَ مکہ ئے
جوے آپ ءَ مادری نوشان تو
پھر بَنداں من تھی کہ پُسگ ءَ
تو منی مات ءُ منی چمّ شان تو
ھَمل ءُ چاکر تھی تام ءِ بَراں
شیریں بالاچ ءَ بَچار ھم سان تو
روچ ءُ شپ تاراں منی چہ دور تو
او منی چَمّانی روک ماھَکان تو
ھانُل ءِ تو شے مُرید ءَ من تھی
پہ تو جان ءَ رند کَنت کُربان تو
رند بلوچ
۱۱
مهر
چَنگ جاں بُلبُل گل ءُ جی جان کَنت
ناز کَنت گل پہ وت ءَ دْرشان کَنت
گل تئ بے مِھریں گلہ ءَ من نہ کُت
بِل کہ تئ ناز ءَ دل ءَ سندان کَنت
چَم پہ تئ دیداری ءَ گریوان باں
گُل گوں دَزگْوارءَ گْوزی کَندان کَنت
دُژمِن ءَ گوں وش کَندی ماہ پری
بَزگیں دوست ءَ وتی بیران کنت
زرگِری سات ءَ گْوراں کَنت گُلپری
آشِکانی اِے دل ءَ پُروشان کَنت
رند وتی اِے گِلَگ آں تو بَس بہ کن
کے تئ گلہءَ آں گوں سُد ءُ تران کنت
رند بلوچ
۱۱
مهر
دلمانگ ءُ دل وار بیت آزاتی ءِ ھک دار بیت
زُلمانی بازیں سگگ ءَ بے وار بیت بے وار بیت
اوپار ءُ سبر ءَ دژمن ءِ دم بُرت بلوچیں مِھتراں
پادار نہ بنت دگرانی مُلک ماتیں وتن پادار بیت
دگرانی رَند ءَ کے کپیت نا گوں درامد دوست بیت
سَکی ءِ واھد ءَ برات وتی گموار بیت گموار بیت
ھُشک ءَ مئے باگ ءُ ڈگار ھُشکیں مئے اے سبز زار
نوں جمبر ءَ بیا اِیت شلے بلی وتن گُلزار بیت
یل داتگاں ما رسم ءُ دود شھّدیں بلوچی ما وتی
دگرانی رسم ءُ دود ءَ بچیک روچے کیت بے زار بیت
داں کے نہ کشے زھمتے وشی نہ گندے زندگ ءَ
آزاتی ءِ ھون ءُ جَگر گوں نوشگ ءَ تامدار بیت
گوں ھِمت ءُ گوں زھرگ ءَ آ کس کہ کار ءُ جُھد کَنت
یک روچے کیت گندے ھمے آسودگ ءُ سردار بیت
آ کے وتی بْرات ءَ کُشیت سندی وت ءَ چہ ھمبلاں
راج ءَ وتی دل پُروش کَنت باج نہ باں آ وار بیت
کمزور نہ باں من چہ گماں گْرانیں گم ءُ سَد مُشکلاں
بس گُلزمین ءِ گریواگ ءَ رند پہ وتن بیمار بیت
رند بلوچ
۱۶
شهریور
شُتے تو آزمــــــــــــــــــان ءَ بے توار ءَ
منی دل تئ گـــــــــم ءَ ریشیں بھار ءَ
تئی روگاں منی دُنیـــــــــــا تباہ بیت
جَگر سوتک ءُ کباب بیت ھمچــــو دار ءَ
نزانا زِنـــــــدگی مئے چون گْوزان اِنت
کَـــــــــــدی بیت من بیاھاں تئ دوار ءَ
نہ گنداں تئ وڈیں گَمـــــوار جھان ءَ
من ءَ تـــــــــــــو یات کایں بے شمار ءَ
تئی مِھــــــــرانی کِسہ ءَ د٘ٔراج کَشیں
گُشے مِھـــــــــــرانی دریا اِیت پہ مار ءَ
وتی زِنـــــد تو گم ءُ اندوں گْوازینت
کہ ما آسودگ بہ بئے دُنیــــــاے شھّر ءَ
دل ءِ باگاں منی گاں پُلی اِیت مـــات
دل ءِ پُل اوں گمـــــــــــــانی بُرت ھار ءَ
چِتــــــــــو بال کوں شُتے تو آزمان ءَ
گُشے باد ءِ سَبـــــــــــــاھاں جان دار ءَ
داں وھّـــــــدے زندگ ءَ من رند دائم
کنــــــــــــــــاں مات ءَ دل ءَ من یادگار ءَ
رند بلوچ
۳۱
مرداد
بے کــــرارے دل ملارے گُلزمین
شانتُل ءِ وشیں ً تـوارے گُلزمین
جَنت ءِ باگانی ھال ءَ بیـــــا بگر
زیب درایں نوبھـــــــارے گُلزمین
میلب ءُ مِسـکانی بوی ھرگْوراں
یاسمیـــن ءِ بوی ھارے گُلزمین
تُستگیں دل بود کار اِیت دلبرے
ھانُل ءِ مُلــــک ءُ دیارے گُلزمین
چّم روک اِنت چاردھی ماہ گُشے
سُرمگ ءُ چّــــم ءِ تلارےگُلزمین
گوں بلوچستان سبزیں کھچر ءَ
ھر بلوچ ءِ گل کشــارے گُلزمین
جَنت ءِ ھُـــورانی گپ ءَ تو مَجن
بیا کہ مُلا مئے کــرارے گُلزمین
رند وتی ماتیں وتن وسپءَ کناں
شائرانی شئـــر تارے گُلزمین
رند بلوچ
۲۰
مرداد
واھگ منی واھگ منی آجو بہ بات ماتیں وتن
مئے چم روک مئے گُلزمین سر سبز بات ماتیں وتن
دوست ءِ وتی رسم ءُ رواج دوست ءِ مناں ماتیں زُبان
رھبند ءُ راہ ءَ من وتی پیوند کناں گوں جسم ءُ جان
اِے پَنت ءُ سوج ءَ گوش دار جَند ءَ وتی پجاں بیار
بیا گلزمین کدراں بزان باریں کدی کیتیں بھار
راہ ءَ وتیگاں یل مَدے مُلک ءَ وتی دِگراں مَدے
کوشست ءُ جُھد ءَ تو بکن ھک ءَ وتی مُپتاں مدے
سالانی سال ءِ نوں ترا، زُلمانی ھارے تئ سر ءَ
ماتیں وتن تئ ھون بیت، بیر بِگر نوں یک بْر ءَ
آ میر ءُ سردار نیست اَنت، کہ پہ وتن دیم ءَ بہ باں
اِے میر ءُ سردار مُپت وراں گوں دژمناں ھمدست باں
کسی اُمیت ءَ نوں مہ نند، مُلا پہ تو دیم ءَ نہ رو
تھناں بلوچ وت جُھد کن دیم ءَ برو دیم ءَ برو
میراس ءُ مال ءَ مئے وتی جھاگیر نیاں دگرےکسی
اِے کُل بلوچ ءِ کھچراں دژمن بہ گر راہ ءَ وتی
گال ءَ وتی بنداں کناں رازاں دل ءِ دْرشان کناں
دلبر مجاں زنگ ءُ منی زیمیں دل ءَ کُربان کناں
گال ءَ منی گاں گوش دار دل بزگیں بیمار ءُ وار
رنگ اوں منی زرد تْرتگ ھانُل من ءَ چّم ءِ بچار
اِشک ءَ منا بیران کُتگ زند گوں گم ءَ آسر شُتگ
نوں لال ءُ دوست ءَ جاھجتگ کبر ءِ سَرون ءَ شور کَتگ
دایم منی دل جوش جَنت ماتیں وتن آزات بات
مئے گُلزمین آباد بات رند پہ وتن ھون شات بات
رند بلوچ
۲۰
مرداد
من پرندوشیگیں واب ءَ ملگزارے دیستگ اَت
ملگزارے دامن ءَ باگی اَنارے دیستگ اَت
من نہ زاناں کہ کئی بھت ءُ نسیب ءَ جَھ جتگ
زی گمانی کاروان ءِ من کتارے دیستگ اَت
ھمر ھال چہ سِستگیں مردانی رنگ ءَ بے وسیں
کاروان ءِ دنز ءِ دیم ءَ من گُبارے دیستگ اَت
دست بنداں کہ وتی ٹھلانی لَھڑاں کم بکن
کہ پَمے راہ ءَ من چکّپر وشیں تلارے دیستگ اَت
دُژمنے زاناں پہ لال ءِ ھاتر ءَ پیداک کتگ
دوشی واب ءَ بے دَمیں یک سیْاہ مارے دیستگ اَت
کم نہ بیت بے ساری گَھگریں سر ءُ موجیں دل ءِ
من نہ زاناں اِمبری چونیں بھارے دیستگ اَت
رَد چُشیں نہ وراں سید من دُمبر ءَ، یات اِنت من ءَ
گُڈّ چہ شش ماہ ءَ من ھانُل پہ گِدارے دیستگ اَت
سَید ظهور شاه هاشمی
برتکگیں بیر
۱۹
مرداد
هجــوم کردند غم ها بر ساحل من
چو دریا مـــــوج زن شد این دل من
از آن کشتــــی ی پاره سوی منزل
چنین طوفان انــــدر، سر منزل من
چنان دشـــوار بودند مشکل عشق
چه آسان دل شکستند مشکل من
گلی کو خار را همــــــــــدم بخواند
بیا بلبل تو بنگــــر زین خار و گل من
درین محفل بیــــــان عقل و دل بود
ز دل رنحیـد عقل رفت از محفل من
سخن نازک بگو رنــــــد در گلستان
مبادا گل برنجـد از سوز و غلغل من
رند بلوچ
۱۶
مرداد
مُلا پہ پاگ ءَ ناز کنت
سوپی گو مُلا راز کنت
دگرانی ھک ءَ نوش کنت
روتیں مَسیت ءَ واز کنت
وارتیں زکاتاں وت شکم
نند اِیت ءُ ریش ءَ گواز کنت
ھور ءُ بھشت ءِ ھاتر ءَ
سوپی وت ءَ امباز کنت
کنتیں تْکبُر سَد براں
پاکیں کرآن ءَ گاز کنت
دگراں گُشیت ءُ اِئب داں
آکل ءَ وتیگاں باز کنت
شائر بدار گال ءَ وتی
مُلا ترا کیت ساز کنت
رند بلوچ
۰۶
مرداد
وتن وتن مئے ساہ ءُ جان
کربان جان وتن تَئی
من ءَ کُشیت چمن تئی
دل ءِ کرار سمن تئی
مئے چّم روک ڈن تئی
کناں تئی وسپ ءَ من بیان
وتن وتن مئے ساہ ءُ جان
کشار مئے گلزمین ءِ وش
کہ چارگ ماہ جبین ءِ وش
اوں بوں یاسمیں ءِ وش
نندگ وتی زمیں ءِ وش
بھشت ءُ باگ زندگی روان
وتن وتن مئے ساہ ءُ جان
ماتیں وتن مئے سبز بات
دل ءِ ڈگار ءَ شنز بات
بلوچی گال ءُ لبز بات
چو سرمچار ءِ دنز بات
بلوچ ءِ نام داں آژمان
وتن وتن مئے ساہ ءُ جان
دل ءَ مہ کپ بھار کیت
پداں مئے وشیانی ھار کیت
دلانی رپتگیں کرار کیت
بلوچ ءِ وھد ءُ دار کیت
بہ بیت وتن امان امان
وتن وتن مئے ساہ ءُ جان
رند بلوچ
۲۹
تیر
ھانی ے بیا کول ءُ اکرار ءَ بچار
شئے مُرید ءِ سِستگیں مار ءَ بچار
دل گنوکیں کار کنتیں اَشک ءِ
اَشکانی وت سریں کار ءَ بچار
دوست وت مارا کُشتیں سد براں
مرچگیں بیا دوست ءُ گموار ءَ بچار
بشی جمبر چو کہ چم ءَ آپ داں
چم آرس ءِ دور سریں ھار ءَ بچار
ھُون دل ماں گُلیں باگ ءَ تچیت
بلبل ءِ پریات بیا گُلزار ءَ بچار
دژمن ءَ دیماں وت ءَ مّھرم کُتگ
مّھرمانی کار بیا کردار ءَ بچار
زندگی گوں ما سپر کنت کاروان
کاروان ءِ بستگیں بار ءَ بچار
رند وتی درد ءَ دلیگاں پوش کن
درد واریں سَنگت ءُ یار ءَ بچار
رند بلوچ
۲۲
تیر
در باغ دلم باری کاشــــــــــانه و گلزاری
صــــد بلبل خوش الهان در وصف دلداری
این فصــــــل بهاره من، رخساره نگار من
گل در بر یاره من، در خـــــــواب و بیداری
من عاشق دلداده معشــــــوق بیار باده
دل دست افتاده، در چشم شراب داری
تو شمع شبستـــــــــــانی تو ماه تابانی
اندر دل مهمانی، دل مست و هشیاری
این ابروی نازه تو این چشـــــــم نوازه تو
این زلف درازه تو بیچیـــــــده چنان ماری
در عالم رعنــــــــایی ای گل چه زیبایی
تو لاله ی یکتـــــــــایی،بلبل تو بکن زاری
نه شاعر در کاری نه شعـــــر غزل باری
در عشق دلداری ای رنــــــــــد گرفتاری
رندبلوچ
۱۶
تیر
مئے پاکیں وتن ماتیں، کُربان بلوچستان
چوں ھُون رگ ءَ مئگاں مئے جان بلوچستان
اِے لال ءُ منی گوھر چّم روک ءُ مئے گھّچر
پردوس ءُ منی جَنت ایمان بلوچستان
سَد رنداں مراں پّت تو، ہر روچ ما دگے داب ءِ
ہچ جاہ نہ تئی دَرور بوستان بلوچستان
شیرین منی ھاک ءِ پرھاد ءَ ماں کوھانی
مجنون ءُ شیداں من لیلا اِن بلوچستان
تئی مّچ ءُ کُنر سَبزیں تئی لِمبوں اَنار وش بَر
آزمان نود شنزیں ساچان بلوچستان
بے تْران نہ باں ہچ بر چہ مُلک وتی ڈیھہ
بیا ہے دویں گال ءَ رند دْرشان بلوچستان
رند بلوچ
۱۳
تیر
جی تئی زیب ءَ مئے وتن ماتیں
دل تراں روچ ءِ سد سلام داتیں
ساھگ تئی دایم مئے سرا باتیں
ساہ پہ تو کُربان مئے وتن ماتیں
رند بلوچ
۰۶
تیر
منی ھال ءَ دلی گموار زان اَنت
منی درد ءَ ھماں درد دار زان اَنت
بُرو اِے زندگی مّرگ ءَ سلام کن
بگوں مرگ ءَ کہ زند ءَ زار زان اَنت
رند بلوچ
۰۴
تیر
زندگی باریں تو گوں ما چوں کُتاں
دل مئے رُرتگ وتی لیبوں کُتاں
مئے سر ءَ نہ رھّم تو بزگ نکُت
اِے جّگر سوتکگ کباب ءُ کوں کُتاں
مرگ گِلاہ ءَ چتوں گوں تو کناں
زندگی تو وت منی دل ھُوں کُتاں
وَھد درداں چوں منی درمان کاں
وھدے کہ درداں ترا رندوں کُتاں
زندگی مرگ ءَ گوں اَهد ءُ کول کَنت
ھُمر گام ءَ چوں وت ءَ آھوں کُتاں
بیا کہ رند بار ءَ بہ بندیں ما وتی
بیوپا زند ءَ کہ روگیں شوں کُتاں
-رند بلوچ
۱۱
خرداد
وتن ماتیں مئے ھُون ءَ ھوار اَنت
گل ءَ باغ ءُ بھشت ءُ مئے ڈگار اَنت
چہ ھاک ءَ کے وتیگاں بی تران بی
وتی ھاک انت وتی کوھ ءُ تلار اَنت
بیاں تو گلزمین ءِ یداں ھُشک کن
کہ مئے ماتیں وتن چُک ءِ میار اَنت
وتی لانکاں بہ بند چوں مثل حَمل
بچاں مئے مُلک ھال ءَ ھُشک دار اَنت
ایشی ءُ آیے چمدار، چمدار داں کدیگاں
دگر چمدار مہ بے اے تئی دیار اَنت
وتن مُلا وتن وازں بکن تو
کہ لاتیں مردُماں واز گوش دار اَنت
مئے دین ءُ ایمان گلزمین بھشت
مروچگیں جوان ءَ بس دیندار اَنت
گُشیت رومی وتن مئے جان جانیں
بلوچستان جان رند بے کرار اَنت
رند بلوچ
۲۵
ارديبهشت
مُلک وتی ءُ ھاک وتی جان وتی وتن وتی
دُژمن سر ءَ تو ھوش کن کوہ ءُ کلات ڈن وتی
شیریں بلوچ نر مزار، جند ءَ وتیگاں جاہ بیار
مُلک مئے اے باغ ءُ پُل، دشت ءُ ڈگار چمن وتی
پر چہ بباں بندیگ شُمے، رسم ءُ رواج ءَ گوں شُمے
جاہ مئے وتی نہ کہ شُمے، مُلک کُھن زمین وتی
وت پہ وتن تو جُھد کن، رسم ء َ بلوچی دود کن
باغ ءَ وتیگاں شون کن، لعل ءُ گُھر سّمن وتی
گار کُتگ تو راہ وتی، نام ءُ نشان جاہ وتی
تاریں شپ ءَ اوں ماہ وتی، روچ بکن نشان وتی
رند زُبان ءَ پاس دار، لبز ءَ بلوچی جاہ بیار
شائر ءِ شعرانی توار، گوش بدار زبان وتی
- رند بلوچ
۱۳
ارديبهشت
مئے ماتی وتی خاک ءَ چوں وار اَنت
وتی مُلک ءُ دیار ءَ اِے بے دیار اَنت
گُشیت مُلا کہ اسلام ءَ تو دوست دار
بلے چہ وتی ماتی ءِ حق ءَ بے توار اَنت
مناں تو درس اسلام ءَ مہ وانین
منی دنیا ءُ جنت مئے مات ءِ دوار اَنت
دلاں ماں چون وتی اسلام ءَ بنداں
بچاں تو پیرے مات ءَ درد دار اَنت
مئے جان ءُ مئے ایمان مئے مات
کہ بازیں زُلم ءُ زوراں بے کرار اَنت
مناں مُلا آگاں کافر گُشے گُش
کجا کافر تئ دروگ ءَ گوش دار اَنت
زبان ءَ بند رند دیم ءَ مرو تو
کہ راستیں گپ چہ زار مار ءَ زار اَنت
- رند بلوچ
۰۹
ارديبهشت
ز دردی که درمـــــان از آن دور بود
ز حسرت دو چشمم بسی کور بود
چو نازش ســــر آمد جگر خون شد
مگــــــــــــر بود حوری که مغرور بود
دلی بود پُر درد مشتـــــــــــــاق یار
نصیبش همی درد و رنجــــــــور بود
تنی بود خستــــــــه ز دردی دچار
همی زنـــــــده ای بود و در گور بود
همان تشنــــــه ای بود و دریای شور
ولیکن چه نوشـــــد که آب شور بود
زبان در مکش زَیـــــــم شکایت مکن
به دردی که درمــــــان از آن دور بود
رند بلوچ
۱۱
فروردين
ما با دردان دُچار روز و شــــب بوده ایم
بین دردان همـــــــی تاب و تب بوده ایم
روز خورشید ســـــــوخت و مرا تاب داد
در بیابان دشت تشنــــــــه لب بوده ایم
راه گم کرده شب بود و قندیل سوخت
لب چو بستــه شکایت با قلب بوده ایم
زندگی ای تو ما را چنــــــان کشته ای
مرده ای هست زنـــــده عجب بوده ایم
ای خوشا روزگاری تو فصـــــــــــل بهار
همدمی محــــــرمی با شرب بوده ایم
درد درمان کو راز همــــــــــــــــــــراز کو
راز دل را که داشتیــــــم با رب بوده ایم
رند دردان را پیـــــــــــــــــچ و تابی مده
درد هم آدمـــــــــی هم نسب بوده ایم
-رند بلوچ
۱۹
اسفند
ز دریا مــــــــــــوج گوناگون بر آمد
ز بی چونی برنـــــگ چون بر آمد
چو نیل از بهـــــر قومی آب گردید
برای دیگــــــران چون خون بر آمد
چو این دریای بیچون مـوج زن شد
حباب آســـــــــا برو گردون بر آمد
گهی در گیسوت لیلی فــــرو شد
گهی از صورت مجنــــــــون بر آمد
چو باز آمد ز خلـــــــــــوتگاه بیرون
همان نقش درون بیــــــرون بر آمد
ازین دریا بدین امــــــــــواج هر دم
هزاران گوهر مکنــــــــــــون بر آمد
چو مهر مغـــــــربی در هر لباسی
بغایت دلبـــــــــــــر و موزون بر آمد
۱۲
اسفند
درامدانی تھاں کس ءَ دوست ءُ یار نگُشاں
زمین ءُ ھُشکیں تلار ءَ کس ڈگار نگُشاں
وتی رگ ءَ تو مہ بُر، مہ سند چہ راج ءَ
بچار بُرتگین بند ءِ بند ءَ آبدار نگُشاں
تو دست ءَ ھُونیں مکاں چہ ناتپاکی ءِ زام ءَ
چوشیں برات کُش ءَ ڈیھہ سرمچار نگُشاں
زبان دوست زریں پہ مادری گال ءَ
دگر زُبان ءَ وتی شعر ءِ شاھکار نگُشاں
بہ سند پُل ءُ گلاب ءَ همیں وتی باغ ءَ
ڈگار آپ سرا ھُشکیں درچک ءُ دار نگُشاں
شراب ءِ زاریں گلاس ءَ تو رند نوش بکاں
کہ زاریں دارو ءُ درمان ءَ مار زار نگُشاں
-رند بلوچ
۲۷
بهمن
شمع ی خاموش سحر دل راز پوشید
برون آمد ز دریای ی خون خـــــورشید
دل نازک اگر داری مجـــــــــــــــــو راز
که مثل مــــــــــــوج دریا دل بجوشید
- رند بلوچ
۲۵
بهمن
اعتمادی نیست بر عُمــر تو چون نور چراغ
خانه روشن می کند اینست دستور چراغ
عُمر با صد سال با من بیوفائی کرد و رفت
از که دیگر در جهان چشم وفا دارد کسی
۱۳
بهمن
آن چیست که بی پای شب و روز روانست؟
آن چیست که پای بســــــر جمله زبانست؟
آن چیست که یکــــــدم برود در همه عالم؟
آن چیست که انـــدر شکم جمله نهانست؟
- سعدی شیرازی
۰۹
بهمن
روچاں وتی سر ایر کُت، تاریں شپ ءَ الهوش کُت
ماه ءَ وتی راه گُم کُتگ، آه جمبراں ماں پوش کُت
بیا او منی هال ءَ بچار، دل تو وتی راز ءَ بدار
بازیں گماں سریچ تاس، شومیں دلاں هم جوش کُت
چونیں هَیالے کِیت دلاں، سوچیت منا ماں اندر ءَ
درنزاں ماں آرساں اشکراں، آسیں شراب ءِ نوش کُت
شب هم روان انت پہ سَحر، بازیں هَیال ءَ بے خبر
تاریں شب ءُ دوریں نظر، باریں کدی من هوش کُت
بے سار بیت دل هم زبان اے وٹ وٹیں گپ کنت بیان
گو دلبرے فکراں روان، دل گو دلاں گرموش کُت
رند ءَ وتی شب روچ کُت، رازو وتی دل دوچ کُت
دُروایں شپ ءَ ماں سوچ کُت، گون دلبراں دلگوش کُت
- رند بلوچ
۰۵
بهمن
چه چیز است آنکه باشد گرد و غلطان
دو نامش زنده دار لیـــــــــــــک بیجان
خــــــــری،باشد که این معنی نفهمد
ز بــــــــــــــــــز،کمتر بُود آن مرد نادان
۲۹
دی
بلوچی ءِ رسم ءَ ادا چون کنے
وتی قوم نام ءَ کُجا نوک کنے
وتی راج ایل دات شُتے پہ گجر
نئے تو بلوچے کہ پشکاں بدر
تی ماتی بلوچے تی پت هم بلوچ
گجر چم روک تئی وتی راج ءَ سوچ
کسے کہ وتی دود ءُ رسم ءَ چہ سئست
بزاں کہ وتی قوم ءُ راج ءَ چہ سئست
چہ ماتین زُبان ءَ چیتوں پُشت کنے
دگرانی لبزاں چیتوں گُشت کنے
وتی قوم دامُن بچاں چل کُتگ
درامد وتی دوست ءُ همدل کُتگ
وتی برات چم ءَ تو آرسی کنے
روے پہ گجر عشق ءُ مستی کنے
وتی هستی ءَ چہ تو بیگانگے
دگرے ڈگار ءَ تو دلمانگے
وتی حُرمت ءَ جاں بیار او گُوهار
تو شیرانی زاگ ءِ نہ روباے یار
رند بلوچ
۱۹
دی
غیـــــــر را چند نهی ای مه من بر جان داغ
چنـــــد سوزی دل غمدیده ی ما را زان داغ
غرض این است که بر جان و دلم لاله رخی
ســــــوزد از آتش عشق رخ خود پنهان داغ
غــــــــــــــــم نداریم اگر داغ نهی بر دل ما
خـــــرم آن لحظه که جانان نهد بر جان داغ
غائب از دیده ی غــــــــم دیده اگر گردد یار
زود باشد که نهــــــد بر دل بی سامان داغ
غوطها میخورم از دست تو در بحر سرشک
که بماند بـــــــــــــــدل ریش من حیران داغ
غصها چون نخــورد و عاشق غمدیده که یار
بر دل ریش رقیبـــــــــــــــان بنهد آسان داغ
غالبا بر دل محمــــــــــــــــــــــود دگر بار ایاز
می نهد ز آتش جان ســــوز غم هجران داغ
۱۴
دی
حرام باد بجـــــــــــــــــز یار گلعذار قدح
فدای باده ی لعلش کنم هــــــزار قدح
حبیب من چو شود ساقی و قدح گیرد
روان بچـــــــــــــرخ در آید هزار بار قدح
حسود را ز حسـد خون دل بجوش آید
چو پر ز باده بدستم دهــــــد نگار قدح
حلال نیست مئی لعل بی لب ساقی
بُود حرام چو نوشنــــــد خوشگوار قدح
حکایت از جـــم و جام گذشته وارد یاد
میان خلق از آن دارد اعتبـــــــــــار قدح
حریف باده گشانست آنکـه از ره شوق
به نقـــــد جان بستاند ز دست یار قدح
حدیث توبه و تقوی مپـــــرس از محمود
دهــــــــد ایاز چو او را دمی دو چار قدح
۱۱
دی
نوبهار است جنـــــــون چاک گریبان مددی
آتش افتاد بجـــــــــان جنبش دامان مددی
گرمی عشق بسی در جگر آتش افروخت
تشنگی سوخت مـرا ای لب جانان مددی
راه گم گشته بپا آبله و منــــــــــــــزل دور
خار صحرا مددی خضـــــــــــر بیابان مددی
جام می ناب بدست تو تغافل تاچنـــــــــد
گشت مخموری من ساقی مستان مددی
بهــــــــــــر تفریح دل وضعف جگر می باید
پسته ی لب مـــددی سیب زنخدان مددی
مطربی ساخته بیــــــــــــــــدار ترا رنجوری
فخر کلیم فخر جهان مرشــــد پاکان مددی
- غزل رنجوری
۱۱
دی
شاخ گل از نازکــــــــــــــی ی یار یادم میدهد
برگ گل زان گلــــــــــــــرخ رخسار یادم میدهد
می روم من در گلستان کز خویش آسایم دمی
بانگ بلبل ناله های زار یادم میـــــــــــــــدهد
چون روم در کوه تا از یاد او فارغ شـــــــــــــوم
می خـــــــــــــرامد کبک زان رفتار یادم میدهد
هر کجا بینم گلی با خار میســــــــوزم که آن
همــــــــــــــــــــدمی یار با اغیار یادم میدهد
داستان تیشه ی فرهاد کـــــــــــــوه بیستون
خار خار سینـــــــــــــــه ی افکار یادم میدهد
رسته بودم از جفایش وه که جـــــــــور روزگار
باز خونریزی آن خونخـــــــــــــــوار یادم میدهد
جان شیرین سوزدم چون شعر محیی بشنوم
زانکه شیرینی آن گفتــــــــــــــــار یادم میدهد
- شیخ عبدالقادر گیلانی
- مشهور ب محیی
۱۱
دی
از داغ فــــــراق او در دل چمنی دارم
ای لاله ی صحرائی با تو سخنی دارم
این آه جگرســــوزی در خلوت صحرا به
لیکن چه کنـــــم کاری با انجمنی دارم
- اقبال لاهوری
۱۰
دی
امـــــــــــــروز دیگرم با فراق تو شام شد
در آرزوی وصــــــــــــل تو عمرم تمام شد
آمد نمــــــــــــــــــاز شام و نیامد نگار من
ای دیــــــده پاس دار که خفتن حرام شد
بستم بسی خیال که بینم جمال دوست
آن هم نشد میسر و ســــودای خام شد
خال تو دانه دانه زلف تــــــــــــــو دام دام
مرغی که دانه دید گرفتـــــــــــار دام شد
محمود غزنوی که هـــــزاران غلام داشت
عشقش چنـــــــان گرفت غلام غلام شد
- محمود غزنوی
۰۷
دی
شوری نماند از هوش ما، خسته شده از جوش ما
ای دل بپوش این راز ما، ای محـــــــرم راز پوش ما
هرکس که حالم باخبر، پنــدی بداد منت گذاشت
ای عاقل پنــــد گوی ما، خسته شده این گوش ما
- رند بلوچ
۰۳
دی
وقت شادی صــــــــد هزاران یار و یار
روز اندهگین نبنــــی یار جانی در کنار
نوش شـــــــادی می کنند با تو چنان
جام تلخی را کجا نوشند باتو هشیار
- رند بلوچ
۰۲
دی
هـــــــــر رگ گل رشته ی باشد بپای عندلیب
دام دیگــــــــــر نیست حاجت از برای عندلیب
هست بر هر شاخ گل عشرت سرای عندلیب
بر زمیــــــــــن کی میرسد در باغ پای عندلیب
تا وزیـــــــــــد از گلشن روی تو بادی در چمن
هست هــــــر گل آتشی در زیر پائی عندلیب
نو عــــــــــــــروسان چمن مشتاق دیدار تواند
هست در گلــــــــــزار رویت گل بجای عندلیب
هیچ تخمی نیست ضایع در زمین پاک عشق
خنـــــــــــــدهای گل دمید از گریهای عندلیب
شـــــد زمین شعر از گلهای مضمون گلشنی
هست هــر بیت غنی عشرت سرای عندلیب
-غزل غنی
۰۲
دی
شمع رخسار تو روشن تا درین کاشانه بود
چشم ما پروانه و مـــــــــژگان پر پروانه بود
امتیاز شهـــر و صحرا داشت از فیض جنون
ورنه مجنــــــــــــون خربیهای دل ویرانه بود
جوهــــــــــر زاهد بیک پیمانه ی می یافتم
دیده ی جوهـر شناس ما همی پیمانه بود
از نصیحتهای ناصــــــــح بی خبر افتاده ام
این حدیث بی اثـــر در گوش ما افسانه بود
از سخن هرگز علی در مدح کس نگریختم
اختیـــــــــــــــار ما بدست همت مردانه بود
- غزل ناصر علی
۲۵
آذر
بلوچستان ماند تا
جهان است
بلوچستان ما دائم نهان است
به کوری ی چشم این
حسودان
بلوچستان تیری در کمان است
تا وقتی باغبانی پاسبان است
بلوچستان
باغی هم امان است
کجا ای گرگ ما را می دری تو
بلوچستان
جای شیر خوان است
بُود تا غیرت خون در رگ ما
بلوچستان
خونین در میان است
نوشتند خون خود تاریخ بلوچان
بلوچستان
در تاریخ عیان است
تا وقتی رند قلم در دست دارد
بلوچستان نامی خوش روان است
رند گرگیج بلوچ
۲۲
آذر
لانکاں بہ بند چو هَمل ءَ دیماں برو
پہ مادن ءَ
منزل مئے ماتیں وطن سوتگگ اِے جوریں دژمن ءَ
دیرے کہ ما واب بوتگے، دُژمن سرا
سرکپتگ اَنت
مے کھچرءَ اِے چرتگاں، پرزند میر چاکر کُج اَنت؟
آہ پسگ ءِ کمبر کُج اَنت، شیرں نواب اکبرکُج اَنت؟
بالاچ مٹ بی بگر کُج انت،
آہ شیر زن دختر کُج اَنت
نو جہ بہ جن شیریں مزار، تو پہ وتن کارے بکَن
هاک ءَ وتیگاں پاک کن، هُشکیں ڈگار ہارے بکَن
دختر بلوچ مے گیرتان ایران ءَ گت ءُ بند کُتاں
نو دادشا بے ھمبلاں گیرت
مئے شند کُتگ
چک ءِ بلوچستان تو، بالاچ ءُ گوھرام نسل تو
سردار گیرت دار تو، ماس ءُ
گوھار پاسبان تو
زُلمانی دیم دار دار تو، براتانی پُشت ءَ یار تو
کوم ءِ وتی گموار تو، بالاچ
بیرگیردار تو
میرے بلوچ میرے بلوچ، بیا گیرت ءِ پشکاں بدوچ
چاک اش کُتگ اِے رستران،
تارے شپا بیا کن تو روچ
رند بلوچ